අහන්න වෙලාවක් තියෙයිද ?

මට මතක නැහැ එකම එක දවසක්  සින්දුවක් අහන්නේ නැතිව  රැයක් ගෙවපු  ඒ තරමට සංගීතෙට මම ආසයි.ඇයි මම විතරද ඔයාලත් එහෙමනෙ  නැද්ද ? හිත හොරා  ගන්න සමහර සිංදු සරින් සැරේ නැවත නැවත වාදනය වෙන්නේ අපිටත් නොදැනීම. සිංහල සින්දු විතරක් නෙවේ ඕනෑම රටක ඕනෑම භාෂාවක  හිතට අල්ලන සින්දුවක් තිබ්බොත්  මම අහනවා ඒ අතරිනුත්  හින්දි සින්දු වලට නම්  වෙනමම ඇබ්බැහියක් තියනවා ඒක වෙනම කතාවක්  ;) ...අද මම කියන්න යන්නේ කතාවක් වත් කවියක් වත් නෙවේ   මගේ හිතට දැනුන අලුත් සින්දු තුනක් ගැන පොඩි ඔත්තුවක් දීල යන්න හිතුන. මේ සින්දු තුනම  අපේ සරසවියේ සහෝදරයො එකතුවෙලා හදපු සින්දු තුනක්. මුහුනුපොතේ යාළුවන් අතර හුවමාරු වුන මේ සිංදු  තුන ආයෙ ආයේ අහද්දි  හිතුන බ්ලොගේට දැම්මොත් හොඳයි කියල.  සමහර විට ඔයාල මේ සිංදු තුන මීට කලින් අහල ඇති    :)  :)   සමහර සින්දු අහද්දී  කතාවක් ගොඩනගන්නම හිත කීවා  ඒත්  මම ලිව කතාවක් දාල අන්තිමට සින්දුව දැම්මොත් සින්දුවේ රසය වෙනස් වේවි කියල  හිතුන නිසාම කෙලින්ම සින්දු ටික බ්ලොගේ දිග හරිය ... හරි ... දැන්  සිංදු අහන්න වෙලාව  :) 

හීන හොයාගෙන

සරුංගලේ

සඳවතී 

පෙප්සි කඩේ මී මැස්සා

මට නුඹ විතරක් උනාට 

නුඹට ඉන්නේ මං විතරද  .... ? 

පාට පාට සමනලුන්ට 

හිනා පපා හාද වෙන්ට 

පැණි කුරුල්ලො  වටකරගෙන 

සියුම්  හඬින් ගී ගයන්න 

ඒ ඔක්කොම යනෙන විටදි 

මා කොහිදැයි  මතක් වෙන්න 

චපල මලේ  චපල මලේ 

මටනම් බැහැ තවත් ඉන්ට 

මුහුදේ මාළු එකෙක් නොවේ 

තව ඉන්නව මං දන්නව

ඒත්  ඉතින් මල් හැමෝම 

චපල බවත් මට හැඟෙනවා 

තවත් මොකට ආලෙ වෙන්නෙ 

මගේ සිතම මට කියනව 

නුඹ නොමැතිව මට ඉන්නට 

හිතේ  හයිය  මට තියනව 

පාලු සිතට තනි රකින්න  

මද අඳුරත්  ළඟම එනව 

හිතේ තියන දුක නිවෙන්න 

පෙප්සි කඩේ ළඟ තියනව 

නුඹ මට දුන් පැණි වගේද 

පෙප්සි බොද්දි මට හිතෙනව 

බමන මතින් මත් වීලා 

පෙප්සි කඩේ මම නිදනවා 

නිමිත්ත  : පොත් සල්පිලේ  පැත්තක තිබ්බ පෙප්සි විකුණන කුටියක හිටිය මී මැස්සන් මතක් වී ලියන ලදී  :D 

දැන් ඉතින් මේ කවි නොවන කවි වගේ ඒවාට මේවත් කවිද කියල අහල බනින්න එපා මට කවි ලියන්න බැරිය ;)  කාලේකින්ම  මම මොකවත් ලිවේ නැහැ වැඩ වැඩි උනා හේතු කාරණා ආයෙම  කියන්න ඕන නැහැ ඉක්මනින් කතාවක් ලියන්න පොරොන්දු වෙන්නම්කො ඒ ඇතිනෙ  :) 

සුරංගනී

ගමේ බස් එක ජම්බුගස් මුල්ලෙන්  හැරිලා පන්සල පහුවෙනවත් එක්කම  මට මතක් වෙන්නෙ  එකම  එක්කෙනෙක්.ජම්බුගස්මුල්ල  හංදිය හැරෙන තැනම  වෙලත් එක්ක තියන පුංචි පාරෙ ඇතුලට ගියාම මොනවද තියෙන්නෙ කවුද ජීවත්වෙන්නෙ කියල කියන්න මම හරියටම දන්නේ නැහැ හැබැයි ඒ හරියේ අවට මලගෙයක් වෙන දවස් වලට මුළු පාරම සුදු කොඩිවලින් සරසන නිසා මම දන්නව ඒ පාරෙ කෙලවර කොහෙම හරි කනත්තක් ඇති කියල.අදත් බස් එක වංගුව හරවනකොටම මම දැක්ක ඈත තියාම හුළඟට හෙලවෙන සුදු කොඩි .එහාට මෙහාට හෙලවෙන තීරු තීරු සුදු කොඩි අතරින් මගේ මතකෙ දුවල ගියේ මිට අවුරුදු දහයකට විතර ඈතට.ඒ දන්න කියන කෙනෙක් වෙනුවෙන් මේ පාරේම මේ විදිහටම සුදු කොඩි සැරසිල තිබ්බ දවසකට.ඒ  සුරංගනී ගෙ තාත්ත ගෙ මළගෙදර දවස.

ඒ කාලේ අපි හතර වසරෙ. පන්තිය පුරාම එහෙ මෙහෙ දුව දුව සෙල්ලම් කර කර  හිටිය දවසක අපි ඔක්කොමාලව එකතු කරන් අම්මලත් එක්ක අපිව එක්කන් ගියේ සුරංගනීලගෙ ගෙදර.හැමදාම මේ බස් එකේ ගියත් එදා තමා දැනගත්තෙ සුරංගනී හිටියෙ ජම්බුගස්මුල්ලේ පන්සලගාව ඇතුලට තියන පාරේ කියල.මළගෙදර ගියාම තමා අපිට දැනගන්න හම්බඋනේසුරංගනීලගෙ තාත්ත නැතිවෙලා කියල.නැතිවෙලා තියෙන්නෙ මල් පොහොර වගයක් කාල.ඒ කාලේ ඇහිච්ච බර චනයකින් කිව්වොත් සියදිවි හානි කරගැනීමක්.මල ගෙදර දවසෙ සුරංගනීලගේ අම්ම පැත්තකට වෙලා සුරංගනීලගෙ තාත්තගේ  මිනිය දිහා ඔහේ බලන් හිටිය විදිහත් කෙලවරේම පුටුවක ඉඳගෙන සුරංගනී අඬ අඬ හිටිය විදිහත් මට තාම මතකයි.මල ගෙදර දවසේ තැන් තැන්වල මිනිස්සුන්ගෙ කසු කුසු කනට ලාවට ඇහුනත්  සුරංගනී  තමා පස්සෙ අපිට කිව්වෙ තාත්ත නැති උනේ  අම්ම එක්ක උන රණ්ඩුවක් නිසා කියල.අහන්න ලැබුන විදිහට නම් සුරංගනීලගෙ අම්මට තිබ්බ අනියම් සම්බන්දයක් ආරංචිවෙලා වෙච්ච රණ්ඩුවක් දුරදිග යාමක්.අන්තිමේ තාත්ත සියදිවි නසාගෙන. සුරංගනී පුංචි කාලෙම එයාගෙ  තාත්තගෙ උණුහුම් අරන් ගිහින්.

මම කිව්වේ නෑනෙ සුරංගනී ගැන .ඒ කාලෙ නම් අපි එච්චර සුරංගනීට කැමති නැහැ .මුණ රවුම් රැලි රැලි කොණ්ඩයක් තියන ඔලුව උඩින් තනි ලොකු පොල් මලක්  ගැට ගහගෙන එන සුරංගනී හරි කට සැර කටකාර කෙල්ලෙක් .අපේ වචනවලින් කිව්වොත් රණ්ඩු කෙක්කක්.කට්ටි කට්ටි රංචු ගැහිලා හදාගෙන ඉන්න යාලුවන්ගේ එකතුවේ සුරංගනී  හිටියේ නැතත් පන්තියේ එකට ඉන්න වෙලාවට අපි ඔක්කොම එකට. කතා පෙට්ටි ගොඩයි දන්නවනේ ඉතින් පොඩි පහේ ගෑනු ළමයි එකතු උනාම කියවන කියවිල්ල :)

හැමෝම එක්ක කිව්වේ නැතත් අපි එක්ක සුරංගනී එයාගේ විස්තර කිව්ව..සුරංගනී තාත්තට හරි ආදරෙයි. සුරංගනී කියන විදිහට නම්  අම්ම එයාට ආදරේ නෑලු.මළගේ දවසේ  ආච්චි කිව්වලු  අම්ම තාත්තව මරා ගත්ත කියල.පස්සෙ ආරංචි උනා මළගෙදර ඉවරවෙලා මාසයක් යන්න කලින්ම සුරංගනී ගේ අම්ම වෙන කසාදයක් කරගත්ත කියල.ඒ කාලේ සමහර දවස් වල අම්ම ගාවත් ගොඩක් දවස් වල පුංචි එක්කත් සුරංගනී හිටිය කියල අපිට ආරංචි උනා .ඒ කාලේ මට මතක හැටියට  හයවසරේ මුල සුරංගනී එන්න එන්නම කටකාර හිතුවක්කාර ළමයෙක් උනා රණ්ඩු කෙක්කක් නිසාම වගේම  පිළිවෙලට ඇඳගෙන ආවේ නැති අපිරිසිදු ළමයෙක් නිසාම  කොයි කවුරුත් එයාට  වැඩිය කැමති උනේ නැහැ.මට මතකයි දවසක යාලුවෙක්ගෙ පැන්සල් පෙට්ටියේ පාට කූරු  නැතිවෙලා තියෙද්දිත් සැක කලේ සුරංගනිව.කොල්ලො සුරංගනිව අවුස්සන්න ඕන උනාම හෙන හයියෙන් කෑ ගහනවා "සුරාංගනී සුරාංගනී ...සුරාංගනී ට මාළු ගේනවා .." ඔහෝම කෑ ගහල සුරංගනී ගෙන් ගුටි කකා පංතිය වටේම දිව්ව හැටි තාම මතකයි .ඔය කාලේ වගේ තමා  ඒ කියන්නේ හයවසරේ මුල තමා සුරංගනීගේ අම්මට දෙවෙනි කසාදෙන් දරුවෙක් ලැබෙන්න හිටියෙ.ඒ අපේ ළමයින්ගෙන් කවුරුහරි සුරංගනී ගේ  අම්මව දැකල එයාගෙන් අහපු වෙලේ.එදා තමා සුරංගනී කිව්වේ එයා එයාගෙ අම්මට පොඩ්ඩක් වත් කැමති නැහැ කියල.ඒ දවසක් සුරංගනී ඉස්සරහම අම්ම කිව්වලු "මේකි වගේ කෙල්ලෙක් හම්බුනොත්  මම කොහේ හරි දාල එනවා  කොල්ලෙක් හම්බුනොත් විතරක්  හදා ගන්නව කියල " ඒ වචන කොච්චර සරද කියල මට හිතුන අපි හැමෝගෙම හිත් එදා තෙත් උනා. එදා තමා  මම දෙවෙනි පාරට සුරංගනී ගේ ඇස්වල කඳුළු දැක්ක දවස.කොච්චර අකමැති උනත් මට එදා සුරංගනී ගැන ගොඩක් දුක හිතුන .හොඳම යාළුවො නොවුනත් සුරංගනී දකිද්දී හරි පව් කියල හිතුන.හය වසර පොඩි ළමයෙක් අම්ම තාත්ත නැතිව මේ වගේ කතා අහගෙන කොහොම ඉන්නවා ඇතිද කියල හිතුන .ඇත්තටම එයා පව්  ඒ සිදුවීමෙන් පස්සේ සුරංගනීගෙ අම්ම දකින කිසිම දවසක මම හිනා උනේ නැහැ තරහෙන් ඔරවල අහක බැලුව මන්ද මටත් තිබ්බේ තරහක් ..

ලොකු ලොකු පන්තිවලට යද්දී අපේ පන්ති කැඩුව යාළුවො වෙන වෙන පන්තිවලට වැටුන .මම වැටුනේ B පන්තියට සුරංගනී හිටියෙ E පන්තියේ .කටකාර  නපුරු ළමයෙක් වෙච්ච සුරංගනීගෙ හැකියාවන් දැක්කෙ අපි ඒ කාලෙ ඒ අපිට හිටිය සංගීත ටීචට පිංසිද්ද වෙන්න.සුරංගනිගේ කටහඬ එලියට ආව.හැමෝම දැනගත්ත මේ කටකාර නපුරු රණ්ඩු කෙක්කට ලස්සනට සින්දු කියන්න පුළුවන් කියල.එදා ඉඳල ඉස්කෝලෙ උත්සව වලදී  කලාප පළාත් තරඟ වගේම පාසල් ගීතෙටත් සුරංගනී ගේ  කටහඬ එකතු උනා .අතිමට සුරංගනී  අපි වගේම ශිෂ්‍ය නායිකාවකුත් උනා.

සුරංගනී ගැන මට තියන මතකේ  ගලාගෙන ගලාගෙන ගිහින් අන්තිමට නතර වෙන්නේ දහය වසරේදී  ඒ එයාගේ සමරු පොත ගාවින්.දවසක මටත් එයාගෙ සමරු පොතේ ලියන්න දුන්න.එයාගේ සමරු පොත පුරාම පාට පාට පෑන් වලින්  මල් ඇඳලා තිබ්බ ලස්සන දිලිසෙන ස්ටිකර් අලවල තිබ්බෙ.මුල්ම පිටුවේ තිබ්බේ එයා  ගැන විස්තරයක්.එයා කැමතිම පාට කැමතිම පලතුර  ...මුල ඉඳන් අගටම මම ඒක කියෙව්වා  එකම එක තැනකදී  මගේ හිත නැවතුන.ඒ එයාගේ අනාගත බලාපොරොත්තුව ගාවදි ...එයාගෙ අනාගත බලාපොරොත්තුවට ලියල තිබ්බේ 'මම කවද හරි වෛද්‍යවරියක් වෙනවා' කියල.ඒ බලාපොරොත්තුව ගොඩක් ඈතයි නේද කියල මට හිතුන.මට මතක නැහැ මම එයාගෙ සමරු පොතේ  මොනවද ලිව්වේ කියල .හැබැයි එයාගේ අනාගත බලාපොරොත්තුව මගේ හිතේ තදින්ම කාවැදිලා තිබ්බ.

සාමාන්‍ය පෙලෙන් පස්සේ මම සුරංගනීව අදවෙනකන් දැක්කේ නැහැ සමහර අය  කිව්වා  එයා විභාගෙ  අසමත් උනා කියල.තව සමහරු කිව්වා එයා බැඳලා  පැනල ගිහින් කියල.ආයෙම ආරංචි උනා ගාමන්ට් එක පාරේ වැඩට යනවා දැක්ක කියල.මේ මොනවා ඇහුනත් ඒවා ඇත්තද නැත්තද  කියල මම තාම දන්නේ නැහැ .සමහර දවස් වල බස් එකේ යද්දී ජම්බුගස්මුල්ලෙන් හරවද්දී සුරංගනිව මතක් වෙනවා.වෙලා පාරේ සුදු කොඩි දකිද්දී පොඩි කාලේ මම ගිය මල ගෙදර මතක් වෙනවා  මේ ඔක්කොම එක්ක හිත අතීතයට යද්දී එයා ගැන ලොකු දුකක් දැනෙනවා සමහරවිට සුරංගනී ගේ තාත්ත අද හිටියනම් එයා අද  වෛද්‍යවරියක් වෙන්න තිබුන.ගොඩක් දක්ෂ ළමයෙක් වෙන්න තිබ්බ .ජිවිතේ හරි පුදුමයි හරිම පුදුමාකාරයි කියල හිතනවා අද හෙට  අපිට මොනවා වෙයිද 

...අපිවත් දන්නේ නැහැ .......

පලි . උන විකාරෙන් ගෙදර ඉන්න වෙලාවක , කැම්පස් එකේ project එකේ හිරවෙලා වැඩ ගොඩගැහිලා ඉන්න වෙලාවක ,පොරොන්දු වෙච්ච බ්ලොග් පොස්ටුවකුත් ලියන එක කල් දාල මට මේ කතාවම ලියන්න හිතුනේ ඇයිද කියල මම දන්නේ නැහැ...අදටත් ජිවත් වෙන චරිතයක් නිසා නම ගම වෙනස් කලා.අන්තිමට මගේ ජීවිතේට මුණ ගැහුන මතකේ රැඳිච්ච තවත් එක චරිතයක් අකුරු වලට හැරෙව්වා .......

අහන් ඉන්න අහගෙන ඉන්න -3 (අවසාන කොටස)

පළමු කොටස

දෙවන කොටස

....................................

වෙලාව පහයි දහයයි .වෙනදට හැමදාම දුම්රිය කාලසටහන හතර පස්වතාවක් බලල ටිකට් එකක් ගන්නකන් ඉස්පාසුවක් නැතුව ඉන්න මම අද ටිකට් ගන්න තැනට ගියේ ඔහේ යන්නම් වාලේ.පඩිපෙළ නැගගෙන ගියේත් ඊයේ වෙච්ච සිද්ධි මතක් කර කර. හිතට මහ බර ගතියක් දැනුන  වතුර පුරෝගෙන  පිපිරෙන්න ඔන්න මෙන්න හදන වැහි වලාකුලක් වගේ. ඇත්තටම මට පිස්සු  මම මොකටද ඔය කොල්ල ගැන ඔච්චර  වද වෙන්නේ.අනෙක මගේ කවුරුවත් නෙවේනෙ.හ්ම්ම් ..මේ ප්‍රශ්න කොතනින් කොහොම නතරවෙයිද දන්නේ නෑ .මෙච්චර හිතන්න ප්‍රශ්න තියෙද්දී අහක යන එකෙක්ගේ  කුණු කන්දල් ඔලුවේ දාගෙන මමත් මොකක් කරන්න හදනවද මටම තේරෙන්නේ නැහැ. මේ මනුස්සය මොනවා හරි කරගත්තොත් මට ප්‍රශ්නයක් වෙයිද ? හදිසියේ හරි අද නාවොත්..එතකොට ? දැනටමත් මොනවා කරගෙනද මන්ද ..අනේ ඕන මගුලක් වෙච්චාවෙ.  මම මේ ෆෝන් එක කුණු කූඩෙකට විසිකරලා බස් එකේ යනවා.ඒත්.... බෑ කවුරුහරි මනුස්සයෙක් ඕක දැක්කොත් ආයෙම නැති ප්‍රශ්න ... කමක් නැහැ ඕන දෙයක් බලමු අද මෙයා එයිනෙ ෆෝන් එක දීල මම එහෙම්මම පහයි හතළිහේ කෝච්ච්යේ යනවා.

මම දහවෙනි වේදිකාවේ  පටන් ගන්න තැනක තිබ්බ  බංකුවක ඉඳගත්ත.කෝච්චිය මේ හරියට එන්නේ නැති නිසා වෙනද ඉඳගන්නෙ වත්නැති තැනින් තැන ගැලවුන ස්පන්ජි  තියන අපිරිසිදු බැංකුවක ඉඳගෙන ඉන්නෙ  අඳුරන්නේ වත් නැති, එයිද කියලවත් විශ්වාස නැති කොල්ලෙක් එනකන්  මග බලාගෙන.හූ සද්දෙත් දාගෙනම පහයි දහය කෝච්චිය යන්න ලෑස්ති වෙලා.මම ඒ දිහා ආයෙම බලන්නේ නැතිවම එයාට මැසේජ් එකක් යැව්ව.

අය්යෙ  ඔයා  පහයි විස්සට එන්න කීයට හරි එනකන් මම ෆෝන් එක තියාගෙන ඉන්නවා.  ඇවිත් අරන් යන්න 

වචන සැර වැඩිද මන්ද හ්ම්ම් ..කමක් නැහැ මේ විදිහට ලිව්වේ නැතිනම් ඔය මනුස්සය එනව ෂුවර්  නැහැ.බලද්දී ආදරේ කරන එකත් මහ විඳවීමක්.බැඳීම් කියන්නෙ හිත් රිදෙන දෙයක්.කොච්චර තනිකම පාළුව දැනුනත් මෙහෙම තනියම ඉන්න එක හොඳයි කියල දැනෙන්නේ මේ වෙලාවට තමයි. හ්ම්ම් පහයි විසිපහයි මේ මනුස්සය එනපාටක් නැතිද ? වහින්නත් ලඟයි.මූසල විදිහට අහසත් කලුකරගෙන.පහයි හතලිහට පස්සේ ආයෙම කෝච්චිය හයහමාරට පරක්කු උනොත් අදත් රෑ වෙනවා.තාම මැසේජ් එකක් නම් නැහැ.හ්ම්ම් ... කිසිම දෙයක් නැති හිස් ෆෝන් එකේ එකම එක මෙමෝ සටහන විතරක් මම ආයෙම ආයෙම කියවන්න ගත්ත "අවසානයට පෙර ඈ ගියා " මම ඒ දිහා බලාගෙනම ඉඳිද්දී මගේ කකුල් දෙක ගාව ඇලඩින් සපත්තු දෙකක් නැවතුන. හම්මේ  ඇති යාන්තම්  අන්තිමේදී ඇවිත් ...

ගොඩක් වෙලාද ඇවිත් ...

මිනිත්තු කීපයක් තිබ්බ නිහඬ බව මකන්න එයා කතා කලා

නැහැ දැන් පොඩ්ඩකට කලින් ආවේ 

කොයි කෝච්චියේද යන්නේ 

ඊළඟ කෝච්චියේ යනවා පහයි හතලිහට විතර එකක් තියනවනේ ....

එයා ලොකු හුස්මක් පිට කරලා මා ගාවින් ඉඳගත්ත.ජීවිතේ කවදාවත්ම දැකපු නැති කනස්සලු මූණක් මම එයාගෙන් දැක්ක කඳුළුවලට තුවාලවෙලා රතුඋන ඇස්.ඇකිලිච්ච මූණටම හරියන්න නළල් පුරාම වැටිච්ච අකීකරු කෙස් , කහට ගැහිච්ච සුදු කමිසෙ මේ හැමදෙයක්ම වචනයෙන් පිට නොකරන ඒ හැංගිච්ච කතාව නිහඬවම කියන්න ගත්ත.

කියන්නේ මොනාද හිතාගන්න බැහැ ඒත්  ආයෙමත් නිහැඬියාවක් පටන් ගන්න කලින් මම අතේ තිබ්බ ෆෝන් එක එයාට දුන්න.
මෙමෝ සටහන එහෙම්මම තියෙද්දී තමා ෆෝන් එක දුන්නේ .

අය්යගේ  කතාව මට කියන්න මට අහගෙන ඉන්න පුළුවන්.

 ඒ ඇස්  දිහා  එක එල්ලේම බලාගෙන මම ඇහැව්වා.ෆෝන් එකේ ස්ක්‍රීන් එක දිහාටත් මන් දිහාත් යොමුවෙච්ච එයාගෙ ඇස් ආයෙම එකිනෙකට යා නොවෙන රේල්පාර දිහාට යොමු උනා.

වැඩක් නැහැ නංගි ඔයාට කියල තේරුමක් නැහැ.කිව්වත් එයා ආයෙම එන්නෙ  නැහැනෙ.      පිපිරෙන්න යන ඔලුව බදාගන්නවා වගේ එයා මුළු අත්දෙකෙන්ම ඔලුව බදාගත්තා හිස නැමිලා ඇඟිලිතුඩු කැරලි ගැහිච්ච කෙස් වටා  ගිහින් කෙස් තදින් අල්ල ගත්ත හරියට වේදනාව දරාගන්න බැරිව ඇඟිලිවලින් කොන්ඩෙ උගුල්ලන්න හදනවා වගේ.ඒ අත් ආයෙම මුහුණ වහගත්ත.අත් අතරින් පැනගත්ත කඳුළු බිඳුවක්  එයාගෙ ෆෝන් එකේ ස්ක්‍රීන් එක උඩට වැටුන. 

මම තවත් අසරණ උනා.නිහඬවම එයාට එයාගේ කඳුළු හංග ගන්න ඉඩ ඇරලා එයාගේ කතාවට ඇහුම්කන් දුන්න.

"නංගි මේ ලෝකේ අවාසනාවන්ත කියල ලේබල් එකක් උපතින්ම හුස්මත් එක්ක අරන් එන මිනිස්සු ඉන්නවනම් ඒ මිනිස්සුන්ගෙ තවත් එක්කෙනෙක් මම.වාසනාවන්ත විදිහට හොඳින් ගෙවන්න තිබ්බ ජීවිතේ පොඩි කාලෙම තාත්ත නිසා නැති උනා.මගේ අම්ම හොඳ වැදගත් පවුලකින් ආපු කෙනෙක්.එත් තාත්ත බේබද්දෙක් මොකක්දෝ පුරුවේ කරුමෙකට අම්ම තාත්තට රැවටිලා.හොඳට හොඳ පවුලක ජීවිත් උන අම්මට අන්තිමට ලගින්න උනේ මුඩුක්කුවක් වගේ ගෙදරක.මට තාත්ත කියන්න ලැජ්ජයි ඒත් ඒ මගේ තාත්ත. කනමදය වගේ බීල  එනව මදිවට අම්මට මාව හම්බෙන්න ඉඳිද්දීත් ගෑනු හතරක් පහක් ඉඳල හිටපු තාත්තෙක් තමා මට හිටියේ.හැමදාම බීල ඇවිත් තිරිසනෙක් වගේ බඩුමුට්ටු පොලවේ ගහල අම්මට ගැහුව හැටි මට තාම මතකයි.අම්ම ඒ හැමදේම ඉවසුව.ජීවිතේ ආපස්සට හරවන්න බැරි හින්දම කරුමේ විඳවන්න වෙන්නෙත් එයාටම  කියල හිතෙන්නැති.අම්ම මරුනේ මම හතවසරේදී.  කීවේනම් හදවත් රෝගයක් කියල.ඒත් මට හැමවෙලේම හිතෙන්නේ තාත්ත අම්මව මගෙන් උදුරාගත්ත කියල.

 මගේ ජිවිතේ කාලකන්නි වෙන්න පටන් ගත්තේ ඊට පස්සේ  අම්ම මැරිලා තුන් මාසේ දානෙ  දෙන්න කලින්ම තාත්ත තව ගෑනියෙක් ගෙන්න ගත්ත මං හිතන්නේ ඒ ගෑනි ආවේ බලෙන්ම නිකන් නෙවේ  අවුරුදු 12 කෙල්ලෙකුත් අරන්.තේරුණ විදිහට  ඒ ගෑනි තාත්තව බය කරගෙන හිටියේ .සල්ලි වලට ඕනෑම දහජරාවක් කරන ගෑනියෙක්.

එතනින් එහාට මගේ ජිවිතේ ගැන අමුතුවෙන් කියන්න ඕන නෑනෙ ඉස්කෝලේ යන එක එතනම නැවතුනා. අනාථයෙක් වගේ ඔහේ පාරේ තොටේ යාළුවො කල්ලි කල්ලි සෙට් වෙලා බිව ගංජා  ගැහුවා නාහෙට අහන්නේ නැති කොල්ලෙක් උනා.හැමදාම හවස බීගෙන එන තාත්තාගෙන් ගුටි කෑවා දවල්ට කුඩම්මගෙන්  ඇතිවෙනකන් කොසුපාර කෑව තරහ ගියාම කන්න දෙන්නෙ නැතිව උදේ ඉඳන් රෑ වෙනකන්ම ඔහේ  ඉන්න ඇරිය.කවදාවත් ආදරයෙන් එකම එක වචනයක් ඇහුවේ නැහැ .මේ හැමදේම නිසාම මම නන්නත්තාරේ ගිය කොල්ලෙක් උනා.ඒත්  ඔය කොයි දේ කලත්  මගේ ජිවිතේ ගැන මටම කලකිරිලා තිබ්බේ මම අනාථයෙක් නේද කියල කියල දැනෙන හැමවෙලේම ගිරියටින් කෑගහල  විලාප දෙන්න ඕන උනා.ඒත් කොච්චර හයියෙන් කෑ ගැහුවත් මං වෙනුවෙන් අහන් ඉන්න කවුරුත් නෑ කියල දැනෙන හැම මොහොතේම මම මටම පිහියෙන් ඇනගෙන මැරෙන්න තරම් හිතුන"  

අරමුණක් නැතිව රේල්පාර දිහාවටම ඇස් එල්ල කරගෙන එයා කියවගෙන කියවගෙන ගියා  අන්තිමට ලොකු හුස්මක් පිටකරන් ඔරලෝසුවේ වෙලාව බලල මා දිහා බැලුව.පහයි හතළිහේ කෝච්චිය ඇවිත් මිනිස්සු පොර කකා කෝච්චියට නගිනවා 

මට හදිස්සි නැහැ කතාව නවත්වන්න එපා දිගටම කියන්න .........

එයා ලොකු හුස්මක් පිටකරල ම දිහා බලල යන්තමින් හිනා උනා. 

"නංගි මම මේ කිසිම දෙයක් අනූ ..මගේ කෙල්ලට වත් කිව්වේ නැහැ මේ  දේවල් කියල මට එයාව නැති කරගන්න ඕන උනේ නැහැ මේ දේවල් අහගෙන ඉන්න මේලෝකේ කිසිම කෙනෙක් ඉඳි කියල මම හිතුවේ නැහැ අනෙක මට ඕන උනේ මේ කලකන්න්නි අතීතෙ වළලල අලුතින් ජීවිතේ පටන් ගන්න.

  මම  එන්න එන්නම විනාස උනා . මට මාවම පාලනය කරගන්න බැරි උනා  අන්තිමට ......මේ ..මේ කාලකන්නි අත්වලින් අර අවුරුදු 12 අහිංසක කෙල්ලව විනාශ කරලා දැම්ම .............


.............................

ඒ නිහඬතාවය ගොඩක් දිග උනා 
.............................

මම මහා කාලකන්නියෙක් නංගි මම දන්නේ නැහැ මට මොකක්ද උනේ කියල ඇයි මම ඒ වගේ තිරිසනෙක් උනේ කියල මට තේරෙන්නේ නැහැ  සමහර විට මට මගේ රත්තරන් අම්ම හිටියනම් මෙහෙම වෙන්නේ නැහැ. අන්තිමට බල්ලෙක් වගේ තාත්තාගෙන් ගුටි කාල පොලිසියට ගෙනිහින් දැම්ම.ඒ වෙනකොට මගේ වයස 17 ලැබුව විතරයි.අන්තිමට මාව පරිවාස බාරයට යොමුකලා. මගේ ජීවිතේ වෙනස් කලේ එතන ..

එදා ඉඳන් කවදාවත් කවුරුත් මාව බලන්න ආවේ නැහැ අම්මෙක් අප්පෙක් නැති අනාථයෙක් වගේ තනියම හදුන හැමදේම අමතක කරලා තනියම ඉගෙන ගත්ත මගේ රත්තරන් අම්ම මතක්වෙන හැම රෑ කම කාටවත් නොපෙනෙන්න හොරැහින් ඇඬුවා මම කරපු හැම වරද්දකටම හිතින් වැඳලා අම්මගෙන් සමාව ඉල්ලුව.මම දන්නවා ඒ වැරදි වලට වෙන කවුරුත් සමාව දෙන්නේ නැති බව.

ජිවිතේ මහ පුදුමාකාර විදිහට වෙනස් උනා නංගි මම මහන්සි උන නිසාම මට හොඳ රස්සාවක් ලැබුන.මට අනුරාධ ව හම්බුනේ ඒ කාලේ දැනට අවුරුද්දකට විතර කලින්.මම ආයෙම  හුස්ම ගන්නවා නේද කියල මට දැනෙන්න ගත්ත. මට මගේ නැති උන අම්මගේ ආදරේ හම්බුනේ අනූ ගෙන්.ඒ ආදරේ තත්පරයකින්වත් අන්ශුමාත්‍රයකින්වත් නැතිකරගන්න මට ඕන උනේ නැහැ. අනූ හොඳ වැදගත් පවුලක කෙල්ලෙක් එත් මම ආදරේ කලේ ඒ පවුලටවත් සල්ලිවලටවත් නෙවෙයි.හැමදේම නැතිවෙලා හිටිය මට  අනූව  නැති කරගන්න ඕන උනේ නැහැ.අනෙක මං සදහටම අමතක කරලා තිබ්බ මගේ කාලකන්නි අතීතෙ ආයෙම මතක් කරන්න මට ඕන උනේ නැහැ ඒ නිසාමයි මම අනුරාධට බොරුවක් කිව්වේ මගේ පවුලේ වෙන කවුරුත් නැහැ මම පොඩි කාලෙම අම්මයි තාත්තයි ඇක්සිඩන්ට් එකකින් නැති උනා කියල.හැමවෙලේම මම කිව්වේ මට තියෙන්නේ කටුක අතීතයක් එක වලල්ල ඉවරයි ඒ ගැන ආයේ මගෙන් අහන්න එපා කියල .අනූ  ට ඇත්ත කියන්න මට බය හිතුන.

 ඒ වෙද්දි මගේ තාත්තට කුඩම්මට නංගිට මොනව  උනාද කියල මම දැනන් හිටියේ නැහැ මාව අතැරලා දාපු අයව ආයෙම හොයන යන්න මට ඕන කමක් තිබ්බේ නැහැ. 

එයා ආයෙම ගැඹුරු හුස්මක් අරන් නිහඬ උනා  වටපිටාවමඅඳුරු වීගෙන ඇවිත්. අහස තාමත් අඬන්න ඔන්න මෙන්න වහින පාටක් තාමත් නැහැ ...රෑ වෙලා කියල දැනුනත් මට ඔරලෝසුවේ වෙලාව බලන්න ඕන උනේ නැහැ 

ඊට පස්සෙ මොකද උනේ ?

"මේක උනේ සති දෙකකට විතර කලින් ඒ මම අනුරාධව ගන්න බස් හෝල්ට් එකට වෙලා ඉන්න වෙලේ. අවුරුදු පනහක විතර ගෑනු කෙනෙක් මා දිහා බාලන ඉනව මට තේරුණා  දන්නවද ඒ වෙන කවුරුත් නෙවෙයි  මගේ කුඩම්ම .............මට මතකයක් තිබ්බේ නෑ මුලින් ඒත් කුඩම්මට මාව මතකේ තිබ්බ මම දන්නවා ඒ ගෑනි මට කතා කලේ ආදරේට නෙවෙයි  ආදරේ කලානම් ඒ කාලේ මට බල්ලෙක්ට වගේ පයින් ගහයිද කොන්ද පුපුරු ගහන්න කොස්සෙන් ගහයිද මට පොඩ්ඩක් හරි ආදරේ කරන්න කෙනෙක් හිටිය නම් මම අර වගේ තිරිසනෙක් වෙන්නේ නැහැ.ජිවිතේ කාලකන්ණි වුනේ මේ මිනිස්සු හින්දමයි කියලයි මට හැමදාම හිතුනේ .තාත්තට නංගිට කොහොමද අහන්නවත් දහිරියක් මට තිබ්බේ නැහැ මට ඕන උනේ ඉක්මනින්ම එතනින් යන්න ඒ නිසාම අනුරාධ එන්න කලින් ඒ ගෑනිට රුපියල් දාහක් දීල මම එතනින ගියා.  කරුමේ කියන දේ ආයෙත් මගේ පස්සෙන් එන්න ගත්ත. දවස් දෙක තුනක්ම තැන් තැන් වල ඒ කුඩම්මාගේ  චායව මම දැක්ක. මූණටම හම්බුන දවස් වල මම සල්ලි දුන්න.ඒ හම්බුනේ සල්ලි ඉල්ලන්නම කියන්න වගේ  ඒ හැම දෙයක්ම කෑදර කමින් ඉල්ලා ගත්ත ඒ ගෑනිට ඕන උනේ තව තව සල්ලි ඉල්ලන්න .ආරංචි උනා තාත්ත මරුන කියල එත් මගේ ගල් හිතට කිසිම දුකක දැනුනේ නැහැ. 

එක දවසක් කුඩම්මව  දැක්කේ තනියම නෙවේ නංගිත් එක්ක .එදා මගේ මුළු ඇඟම වෙව්ලලා ගියා  කරුමේ මගේ පස්සෙන් එනවා නේද කියල හිතුන. මට කුඩම්මව පෙනුනේ ඇමක් තියාගෙන මාව බලෙන් ඩහගන්න එන දඩයක්කාරයෙක් වගේ. මම හිතපු දේ හරියටම හරි  ඈත ගෝල්ෆේස් එකේ ගිනියම් වෙච්ච ඉර ගිලගන්න ඉරිදා හවසක ආකාස කඩේ  ගාව අනුත් මාත් ජිවිතේ ගැන පාට පාට හීන දකිද්දි ඒ ගෑනි ආව හිස් අතින් නෙවේ නංගිත් එක්ක.  ඇවිත් මගේ ආත්මයට ආයෙම පිහිපාරක් එල්ල කලා .....................

ඈතින් අහස දෙබෑ  කරගෙන විදුලි ඉරික් මතු උනා ...අහස හෙමිහින් ගොරවන්න ගත්ත.
එයා තාමත් බිම බලාගෙන .

අය්යට තිබ්බේ අනුට මේ හැමදේම කලින් කියන්න

කොහොමද නංගි මම කටක් ඇරලා මේ දේවල් කියන්නේ ..මේ දේවල් කියල මම කොහොමද එයාව නැති කරගන්නේ.. ඒත් දැන් මට මේ හැමදේම මුල ඉඳන් අගට එයාට කියන්න ඕන හැමදේම ...........

මෙච්චර කාලයක් මේ වගේ කටුක ජීවිතයක් මේ මනුස්සය  තනියම කොහම හිතේ තදකරන්  හිටියද කියල මට හිතුන 

අය්යේ ..ඔයාට තාමත් වෙලා තියනව ඇයි ඔයා ගිහින් එයාව හම්බවෙලා මේ හැමදේම කියන්නේ නැත්තේ ..මට විශ්වාසයි එයා ඔයාව හරියට තේරුම් ගත්තොත්  මේ හැමදේම අහගෙන ඉඳීවි ...

නැහැ එයා අහන්නේ නැහැ ..ආයේ කවදාවත්ම අහවිද දන්නේ නැහැ ...... ඇයි  මට මෙහෙම වෙන්නේ ..ඇයි  මෙතරම්ම ජිවිතේ මට රිද්දන්නෙ

මේ අහන්න අය්යේ ..ඔය එක පාරක් එයාව හම්බවෙන්න ගිහින් මේ හැමදේම කියන්න ..මට විශ්වාසයි එයා අහන් ඉඳීවි.ඔයාව තේරුම් ගනීවි .මේ කිසිම දෙයක් එයා හරියට දන්නේ නැති නිසානේ  එයා ඔයාගෙන් ඈත්වෙලා ඉන්නේ 

එයාගේ විශාල ඇස් එකපාරටම මං දිහාට යොමු උනා ....

කාටද කියන්නේ ?? ඔයා කියන්නේ මට අර හොස්පිටල් සිහිනැතිව පන අදින කෙල්ලට මේ හැමදේම කියන්න කියලද................ 

එයාගේ ආවේග ශීලි කටහඬ එකපාරටම ඉකිබිඳුමකට හැරුන ...මුළු දෑතින්ම ඔලුව බදාගෙන එයා අඬන්න ගත්ත. 

මම පරක්කු උනා වැඩී නංගි ... එයා මේ හැමදේම අතැරලා ජිවිතේ නැතිකරගන්න හදල ... 

අහස හය්යෙන් ගොරවන්න ගත්ත වැහි බින්දු එකිනෙක කඩන් වැටිලා මහ වර්ෂාවක් ඇතිවෙන්න වැඩිවෙලාවක් ගියේ නැහැ තොර තෝංචියක් නැතිව ගිගුරුම් දිදී අහස මහ හය්යියෙන් විලාප දුන්න..........

~නිමි ~  

ප .ලි  : අවසාන කොටස ලියන්න කල්ගියාට සමාව දෙන සේක්වා :)  කම්මැලිකම නිසා ලියන එක මගහැරුණ.කොහොමත් මතුසම්බන්ධ  කතා  ලියන එක නම් කම්මැලි වැඩක් කියල හිතුන  :)

අහන් ඉන්න අහගෙන ඉන්න -2

කතාවේ මුල් කොටස මෙතැනින් 

කතාවෙ ඉතිරිය ..............

ෆෝන්  එකේ  මැසේජ් එක දැක්ක ගමන් මම කොච්චර කලබල උනාද කිව්වොත් ඒ වෙලේම  අර කොල්ලට කෝල් එකක් ගත්ත.

හෙලෝ ... මේ අර ..මේ ..කොටුවේ හම්බුනා කෙනාද  කතා කරන්නේ ..මේ   අර ...මට ෆෝන් එක දුන්නේ ..

මට එහා පැත්තෙන් ඇහෙන්නේ හීන් කෙඳිරියක් ....ලාවට අමාරුවෙන්  හෙලෝ කියනව ඇහුන. එච්චරයි එතනින් එහාට කිසිම සද්දයක් නෑ ...මම  ආයෙත් කතා කරා 

හෙලෝ ඔයාට මාව ඇහෙනවද ...එතනින් එහාට ගොරහැඬි හඩක් එක්ක කහින හඬක් ඇහුන...ඊළඟට........... 

අආ ...ම්ම්ම් ... අනූ ...ඔයා අන්තිමේ මට කතා කලාද.(කහින හඬක් ..) ඇයි අනූ මාත් එක්ක කතාකලේ නැත්තෙ ...ඔයා හොඳටම දන්නවා මේ ලෝකේ මට ඉන්නේඔයා විතරයි කියල මම මටත් වඩා  මගේ පණටත් වඩා ආදරේ කරන්නේ ඔයාට විතරයි කියල ...ඇයි රත්තරන් මට මෙච්චර රිද්දුවෙ .කියන්න.... කියන්න ඇයි  මෙහෙම රිද්දුවෙ ??....මං ..මං  ඉහි ඉහි ...(ඉකිගසන හඬක්.. ) ..මං ජිවිතේ පලවෙනි වතාවට බිව්ව බිව්ව හොඳටම බිවව

....(නැවතත් කහින හඬක් එතනින් පසු ඉකිබිඳුමක්... )

මොනාද මේ වෙන්නේ ..මට මොකුත් හිතාගන්න බෑ ..මේ මනුස්සය බීල වගේ හොඳටම ..සිහියක් කල්පනාවක් නෑ ..දෙය්යනේ මෙච්චරටම බීල ..මේ මනුස්සය හිතන් ඉන්නේ එයාගේ කෙල්ල කතා කරනවා කියල ...දැන් මොකෝ කරන්නෙ....දෙය්යනේ මෙන්න අඬනව .....කොල්ලෙක් මෙහෙම අඬනවා ඇහිච්ච පලවෙනි වතාව ...අනේ කොහොමද මේවා අහන්  ඉන්නේ .... :( 

හෙලෝ මේ අහන්න ..

එපා ..මොකුත් කියන්න එපා ............අහන් ඉන්න මං කියන දේ අහගෙන ඉන්න ..මට හැමදේම කියන්න ඉඩදෙන්න  ..යන්න එපා  අනූ  ප්ලීස් ...ඔයා දන්නවා මම කවදාවත් බිව්වේ නෑ කියල .ඒත් මම අද බීව ..හිතේ දුකට බීව ... මට මැරෙන්න හිතුන ...මම දන්නෑ ........මම දන්නෑ.ඔයා ගියොත් මට මොනව වෙයිද කියල ... යන්නෙපා  (නැවතත් කහින  හඬක් ...) 

මට පිස්සු වගේ ..මොනාද කරන්නේ මම ..මේ මනුස්සය ඉන්නේ බීපු විකාරෙන් ..මම ෆෝන් එක තියනවා ......රතු පාට end බොත්තම තද කරන්නත් හදල ..ආයෙමත් අත  නැවතුන. මේ මනුස්සය මොනවා හරි කරගත්තොත් ඊට පස්සේ ...මම ආයෙමත් ෆෝන් එක කනට ගත්ත ..නිහඬවම කියන දේ අහගෙන හිටිය ...එයාගේ ඇඬුම එන්න එන්නම වැඩි උනා ..තදින්  හුස්ම ඉහල පහල ගන්න හඬ ..කහින  හඬ ..මේ ඔක්කොම මට හොඳින් ඇහුන...

අනූ අහගෙන නේද ඉන්නෙ අනූ ..ඔයා  එකපාරක් අහන්න  ...මම හැමදාම ඒ විදිහමයි ..ඉස්සර කපිලමයි ..ඉස්සරත්  එහෙමයි අදත් එහෙමයි ..හෙටත් ...අනූ  ඔයා තමා හැමදාටම මගේ හිතේ ඉන්නේ ...අනූ  අර ගෑනියි  මගෙයි අතරේ කිසි සම්බන්දයක් නෑ දැන් ...ඒ ගෑනි ඉස්සරත් මගේ ජිවිතේ විනාස කරලා ගියා දැන් ආයෙමත් ඇවිත් විනාස කරන්න හදන්නේ ...මම වළලලා දාපු අතීතෙ වළලලා දාපු මතක වල ඉන්න මිනිස්සු ආයෙ මිනි වලෙන් ගොඩ ඒවි කියල මම කවදාවත්ම හිතුවේ නෑ.ඒකයි මම ඔයාට කිව්වෙ මගේ අතීතය අහන්නෙපා මම ඒක වලලල ඉවරයි කියල............. ඒත්....ඒත්  දැන්  ඒ කුනුවෙච්ච මිනී එලියට ගොඩගහල උන් මගේ ආත්මයම ගඳ ගස්සනවා.... (නැවතත් හඬන ශබ්දයක් ..) ... අනූ මේ අහන්න මට හැමදේම කියන්න ඕන......

එක පාරටම මොකක්දෝ වැටෙන ශබ්දයක් ඇහුන ..ඊට පස්සේ විනාඩි දහයක් විතර ගොඩක් දේවල් කියනව ඇහුන ..ඒත් ඇහුනේ ලාවට ඈතින් ..මම හිතන්නේ ෆෝන් එක තමා  වැටුනේ ..එක්කෝ ඇඳෙන් හරි  මේසෙකින් හරි බිමට වැටෙන්නැති ..මේ මනුස්සයට සිහියක් නෑනෙ ...මට ලොකු කලකිරීමක් දැනුන .ඊටත් වඩා ලොකු අනුකම්පාවක් දැනුන ...මොකක්ද ඇත්තටම වෙලා තියෙන්නේ ..හැමවෙලේම කතාවෙ අතර මගදී නවතිනවා ...මේ කොහෙවත් යන මනුස්සයෙක් දැන් මගේ ඔලුවත් විකාර කරලා මට නින්ද යන්නෙත් නෑ දැන් ...හපොයි ...මොනවා උනත් මේකට තව කෙල්ලෙක් සම්බන්දයි  කොහොමද? මොකක්ද ?මේ දොඩවන අතීතෙ ... ඕන මගුලක් වෙච්චාවේ මම මේක හෙට අහනව ..ඇයි  දෙය්යනේ අන්තිමට මේ මනුස්සය මැරුණම මටත්  කට උත්තර බඳින්න වෙයිනෙ දැන්  ...ෆෝන් එකත් මා ගාවනේ...

එදා මුළු රෑම  මට නින්ද ගියේ නෑ කිව්වොත් හරි ..සරින් සැරේ විකාර ඔලුවට එන්න ගත්ත ..ආයෙම සැරයක් අර  කොල්ලට කෝල් කරලා මොනවා හරි කරගෙනද කියල බලන්න හිතුන ...ඒ මදිවට දණහිසේ රිදිල්ලත් සැරින් සරි  වැඩිවෙන්න අඩුවෙන්න ගත්ත ...අන්තිමට හරිම වෙහෙසකර විදිහට නින්ද ගියා.

වෙනද වගේ  පහුවෙනිදා උදේම ඔෆිස් ලැස්ති උනා.ඊයේ සිද්ධිය නිසා ඔලුව විකාර වෙලා තිබ්බ  කිව්වොත් හරි  තවමත් ලොකු ප්‍රශ්නාර්ථ ලකුණත් මගේ ඔලුව උඩ ....... එයාට කෝල් කරන්න ඕන උනත් ඔෆිස් ගිහින්ම කෝල් කරනවා කියල හිතාගත්ත ...කොහොම හරි මම බස් එකේ ඉන්දැද්දි  එයා  මට  කතාකරල  missed call  එකක් තිබ්බ. වාහන සද්දෙත් එක්ක  හුස්ම ගන්න බැරි තරම්  තෙරපෙන බස් එකක් අස්සේ ගුලිවෙලා මෙහෙම serious දේවල් අහන්න කියන්න බෑනෙ ...ඉවසන් හිටිය ඔෆිස්  යනකන්ම ..ඒත් කරුමෙට ඔෆිස් ගිය ගමන්ම කියනවා බොසාගේ meeting එකක් තියනවා එන්නලු .. දැන් ඉතින් බෑ කියන්නද ...meeting  එකේදී තවත් missed call දෙකක් ..එයාගෙන්මයි ..මං හිතන්නේ මගේ හිතේ තිබ්බ නොයිවසිල්ල බොස්ටත් තේරුණ මිනිහ දෙපාරක්ම මං දිහා විපරමින් බැලුව ....ඇති යාන්තම් අන්තිමට ..දවල් කෑම පැයේදී  මට එයත් එක්ක කතා කරන්න පුළුවන් උනා. 

හෙලෝ ...

හෙලෝ  නංගි  අනේ සමාවෙන්න ඔයා ඊයේ කතාකරල තිබ්බ නේද....  අනේ සමාවෙන්න මම මොනවා කියෙව්වද දන්නේ නෑ ..  මම සිහියෙන් නෙවේ හිටියේ කිව්වේ මොනාද මම දන්නේ නෑ  අනේ සමාවෙන්න ...තොර තෝංචියක් නැතිවම එයා සමාව ඉල්ලනවා.

අය්යේ  මේ අහන්න මට ඇත්තම  කියන්න.ඔයාට මොකක්ම හරි ලොකු ප්‍රශ්නයක් තියනව නේද ..කියන්න මම අහන් ඉන්නම් ...

 එක පාරටම එයා නිහඬ උනා........

දුරකථනය විසන්ධි කලා ... 

හ්ම්ම් ..

මම ආයෙම එයාට කෝල් කාලා ..දීර්ඝ  වෙලාවක් ගිහින් අන්තිමට එයා පිළිතුරු දුන්න  ..

මේ අහන්න නංගි  මට මොකුත් ප්‍රශ්නයක් නෑ ...ඊයේ  මොනවා හරි කිව්වනම් මට සමාවෙන්න ..සමාවෙන්න කියන්නයි මම කෝල් කලේ  මගේ වැරැද්ද ....මම කලේ කිව්වේ මොනවද මම දන්නේ නෑ.

අය්යෙ  මේ අහන්නෆෝන් එක තියන්නෙපා මම කියන දේ අහන්න  ..ඊයෙ ඔයාගෙන් මොනවත් වැරදි දෙයක් කිව්වේ නෑ. එත් මම දන්නව ඔයා ලොකු ප්‍රශ්නෙක ඉන්නේ කියල ..ඔයා මාව දන්නෙත් නෑ ..එහෙම කෙනෙකුට ඔයා  ඔයාගේ පෞද්ගලික විස්තර කියන්නේ නෑ  කියල මම දන්නවා.ඒත් ඊයේ මම කරදරේක ඉන්න වෙලේ ඔයා මට උදව් කලා මට පුළුවන් විදිහට උදව් කරන්න පුළුවන් ....කමක් නෑ අකමැතිනම් ..ඒක  නෙවේ ඔයාගේ ෆෝන් එක  අද මම දෙන්නම් ..ඔයා එනවද අද  කොටුව ස්ටේෂන්  එකට පහයි විස්සට විතර ..ඊයේ ඒක  කියන්නයි මම කතා කරේ ..කමක් නෑ ..ඔයාට එන්න පුලුවන්ද කියන්න ... ඔයාගේ ෆෝන් එක මා ගාව තියාගන්න බෑ ..කියන්න එන්න පුලුවන්ද 

දුරකතනයේ එහා කෙලවරින් ලොකු හුස්මක් පිට කරන සද්දයක්  ඇහුන.

 හරි.......... මම එන්න බලන්නම් 

හ්ම්ම් .. අනේ මමද මේ කොල්ලො නම් ..ෆෝන් එකෙන් කතා කරලා මොකවත් දැනගන්න බෑ  ඇහුව ගමන් කට්  කරනවා ... ඔන්න ඔහේ ඕන මගුලක් කරගත්තාවේ කියල ෆෝන් එන දීල මම එනවා ..... නෑ  ඒක හරි නෑ ..මට මොනවා හරිම කරන්න පුලුවන්නම්.කොහොම හරි එයාගෙන් විස්තරේ අහගන්නවා අද ..බලමු මොනාද කරන්න පුළුවන් කියල ...

කමක් නෑ  මම ඉවසනවා 

එදා  දවසේ කියන්න තරම් වැඩක් තිබ්බේ නැති නිසා ඉක්මනින්ම ඔෆිස් එකෙන් එලියට පනින්න මට පුළුවන් උනා... හදිසියක් නෑ  මම පාර දිගේ හෙමින් ඇවිද ගෙන ආව ... කහ ඉරවල් ගාව මිනිස්සු පෝලිම් ගැහිලා  හරියට  තඩි උක් දණ්ඩක් දෙපැත්තේ වට වෙලා ඉන්න කූඹි පොකුරු ටිකක්  වගේ. මමත් ඒ පොකුරටම එකතු උනා. අතර මග නැවතුමක් නෑ එක්කෝ එහා කොන එක්කෝ මෙහකොන.  මිනිස්සුත් ජිවිතේ හිතන්නේ විකල්ප දෙකයිද මන්ද එක්කෝ ජීවත් වීම නැත්නම් මරණය .. 

පදික වේදිකාවෙන් හෙමින් හෙමින් ඇවිදින මට වයසක සීය කෙනෙක් විකුණන ලොතරැයි   ඈත තියාම  පේනව ..මිනිස්සු එකා දෙන්න ඇවිත් ලොතරැයි එකක් දෙකක් අරන් යනවා  අරන් යන හැම ටිකට් එකක්ම වාසනාවන්ත ටිකට්  එකක්ද ... හැමදාම වාසනාව කැරකෙන්නෙත් නෑනේ දවසක මුළු වාසනාවටම කෙලවෙලා යන්න පුළුවන් ...ජිවිතේ හැමදාම සුන්දර නෑ කියන්නේ මේ නිසා වෙන්නැති ...

සෙනග පිරෙන තෙරපෙන හැප්පෙන පදික වේදිකාවේ කඩිමුඩියෙන් යන පෙම්වතුන් යුවලක්   සෙනග අස්සෙම මට පෙනුන.තදින් අත් පටලවාගෙන යන්නේ කවදාවත්ම  අත නොහරිනවා වගේ  ආදරේට එකම පලුද්දක් වත් නොකර හැමදාම එහෙම ඉඳීවිද ...ඒ ආදරෙත් හරියට නොමල ගෙකින් හොයන අබ ඇටයක් වගේ වේවි ...

 හිතුවිලි ගොඩක් හිතේ පැලවේවි මියයන හවසක ... මම ආයෙමත් ඔහුව හමුවෙන්න ගියා...

ඔව් මට පුළුවන්....මට පුළුවන් පොඩි විනාඩි කීපයක් වැය  කරලා  එයාගේ කතාව අහගෙන ඉන්න ...

කතාවෙ ඉතිරිය  කුමක්  වෙයිද? ...මතුවට ...

අහන් ඉන්න අහගෙන ඉන්න

එදා හොඳටම වැඩ වැඩි උන දවසක්.ඔෆිස් එකේ වැඩ ඔක්කොම ඉවර වෙලා එලියට බහිද්දි හයයි කාලත් පහුවෙලා. ඉර වහගෙන වියන වලාකුල් අඳුරු සේලෙ නිසා මුළු  කොළඹම  දැන් කලුපාට වීගෙන යනවා  කලුපාට සෙවනැලි මිනිස්සු බීප් බීප් සද්ද දාන වාහනවල ලයිට් එලියට  එකපාරටම මතුවෙලා ආයෙත් අඳුරේ ගිලෙනවා.ඒ මදිවට හවස වැහැපු වැස්සත් එක්ක පාරත් මඩවෙලා.හයි හීල්ස් වලටත් ඔට්ටු උන මඩ තලි ඇඟිලි කරු අතරිනුත් ගිහින්. ඇවිදිද්දි  චිරිස් චිරිස් ගාල එලියට පනිනව.ලයිට් කණු එළියටයි  වැස්සත් එක්ක මෙරු වටවෙලා ප්‍රේම කරන  කඩවල්වල බලුබ් එළියටයි යාන්තමට ඇස් දෙක හුරු කර ගත්ත මම ඉක්මනට දිව්වේ කොටුව කෝච්චියක් බලන්න.

වෙලාව හයමාරත් පහුවෙලා.කොස්ගම කෝච්චිය  6.40 ට, ඊළඟ කෝච්චිය හතට කොහොම හරි කොස්ගම කෝච්චියට නැග්ගනම් පැයෙන් ගෙදර යා හැකි.ආයේ බස් වල ලගින්න බෑ මේ වැස්සෙ.ට්‍රැෆික් අස්සෙ නවයාමාරටවත්  ආයේ ගෙදර යනවා බොරු.එක අතකින් තෙත කුඩේ  ගත්ත මම අනෙක් අතින් ෆෝන්  එක ගත්ත. 

හෙලෝ  අම්මා .. අම්මා ...ඇහෙනවද ?... මම හයයි හතළිහෙ කෝච්චියෙ එනව හරි.මම ලංවෙද්දි කෝල් එකක් දෙන්නම්..මොකක්ද ..ආ ..මට ඇහෙන්නෙ නෑ ..හරි හරි  අප්පච්චිට එන්න කියන්න ..එහෙනම් මං තියනවා.....පරක්කුයි....

 ඉක්මනට  ටිකට් එකක් ගත්ත මම  හයයි හතළිහේ කෝච්චියේ අල්ලන්න දිව්ව. හයයි තිස්පහයි කෝච්චිය ගිහින්ද දන්නෑ. හදිසියට පඩි දෙකෙන් දෙකට නැග්ග මට අන්තිම පඩිය නගින්න හම්බුනේ නෑ.එකපාරටම සෙරෙප්පුව ලිස්සල ඇදගෙන වැටුන.අතේ තිබ්බ  ෆෝන් එකත් ලිස්සල ගියා.

   අනේ මගේ ෆෝන්එක....අමාරුවෙන් නැගිටින්න හදන ගමන්ම මට ඉබේටම කෑගැහුන.

කෑ ගැහුවට වැඩක් උනේ නෑ.මගෙ කරුමෙටම කෑලිවලට ගැලවුන ෆොනේ එක මං  එක්කම පිටිපස්සෙන් දුවන් ආව කොල්ලගේ කකුලට පෑගිලා ගියා...ඌත් කෝච්චියට දුවන මං වගේම හදිස්සි කාරයෙක්.මං කිව්ව ඒක ඇහුනේ නෑ ඇලඩින්ගේ වගේ ඉස්සරහින් උල්වෙච්ච කොල්ලගෙ තඩි සපත්තුවට ෆෝන් එක නොපෙනිල ගියා.

නැගිටගන්නත් බෑ  දණහිස වැදිච්ච පාරට රෑ තරු දැන්  ඇස් ඉස්සරහ පේන්න අරන්.ඒ මදිවට ෆෝන් එකත් චප්ප උනා.මම අමාරුවෙන් ආධාරක පොල්ල අල්ල ගෙන නැගිට්ට.අර කොල්ල ෆෝන් එකේ කෑලි එකතු කරනවා.දැන්  ඉතින් වැඩක් තියනවද   චරාස් ගාල චප්ප වෙන සද්දේ ඇහුණාම තව මොන බලාපොරොත්තුද.

අය්යෝ මම මේක දැක්කේ නෑ.කොච්ච්චිය අල්ලන්න දුවගෙන ආවෙ ෂිට්.. මේකෙ ස්ක්‍රීන් එක කුඩුවෙලා ගිහින්  ..අය්යෝ සොරි.මොකෝ කරන්නේ දැන් ...මොකද උනේ වැටුනද ? සෙරෙප්පුව ලිස්සුවද ? කැඩිච්ච ෆෝන් එකේ කෑලිත් අතේ තියාගෙන එක අන්ඩකින් විතරක් එල්ල ගත්ත බෑග් එක උරහිසින් හදන ගමන් ප්‍රශ්න වැලක්ම කොල්ල මගෙන් ඇහුව.

ඔව්  වැස්සනෙ.සෙරෙප්පුව ලිස්සුව... ආවු ... දණහිසින් එන තද කැක්කුම ඉවසන් ඉන්න බැරිව මට  ඉබේටම කෙඳිරි ගෑවුන.

කොහේ කොච්චියටද යන්නේ...

කොස්ගම 

අහ්හ්  මාත් මේ දිව්වේ එකට තමා ..කෝ නැගිටින්න පුලුවන්ද...  ඉන්න මම බෑග් එක ගන්න ... පැත්තක විසික්වෙච්ච බෑග් එකත් එයා අහුලා ගත්ත.

හෙමිට එන්න...කෝ මේ බෑග් එක ගන්න ...මං දුවල ගිහින් ට්‍රේන් අදින්න කලින්  නවත්තගන්න පුලුවන්ද බලන්නම්.එහෙම කිව්ව කොල්ල බෑග් එක මට දීල කෝච්චියට දිව්වා.මට නම් දුවාගන්න කියල කෙලින් යන්න බෑ දනිස් පොල්කට්ටට වැඩේ හරි වගේ.ඇදුම් දෙනවා අම්බානෙක... අමාරුවෙන් නොන්ඩි ගගහ මම කොල්ලගේ පස්සෙන් කෝච්චිය දිහාට ගියා.  

කොහොමහරි කෝච්චියට නම් නැග ගන්න පුළුවන් උනා. ඒත් මගේ ඔලුවේ තිබ්බේ කැඩිච්ච ෆෝන් එක.දැන් ඉතින් මම අප්පච්චිට කතාකරන්නේ කොහොමද. කකුල කැඩුනත් කමක් නෑ අපරාදේ ෆෝන් එක බේරුනානම් ..අමාරු උනත් පීරගෙන පීරගෙන කෝච්චි පෙට්ටියේ කොනටම  ගියා.මට කලින් ගිහින් හිටිය අර කොල්ල එතන හිටිය මනුස්සයෙකුට විස්තරේ කියල මට ඉඳගන්න දුන්න.

ෆෝන් එක කැඩිලා ගන්න දෙයක් නෑ මොකද කරන්නේ දැන්. ..මගේ ෆෝන් එක දිහා බලහෙනම එයා  මගෙන් ඇහුව. 

මට අප්පච්චිට කතාකරන්න ඕන බහින්න ලංවෙද්දි.

ඔයා කොහෙන්ද බහින්නේ 

හෝමාගම 

අය්යෝ මම බහින්නේ කොට්ටාවෙන් ම්ම්ම් .. මොකද කරන්නේ ...මමත් අසරණ විදිහට බලන් හිටිය කකුලේ වේදනාවත් එක්ක ඇසුත් පොඩ්ඩක් තෙත් වෙලා තිබ්බේ.

එයා ටික වෙලාවක් එහෙම්මම කල්පනා කලා ඊට පස්සේ සාක්කුවෙන් පරණ ෆෝන් එකක් අරන් පොඩ්ඩක් ඉන්න කියල ඒකෙ මොනවදෝ ඔබන්න ගත්ත.

ම්ම්ම් ...මෙහෙම කරන්නම් මා ගාව ෆෝන් දෙකක් තියනවා.එකක් දැනට තියාගන්න සිම් එක අරගෙන .මම ඔයාගේ ෆෝන් එක හදල ගෙනල්ල දෙන්නම් 

එපා එපා කමක් නෑ මම ෆෝන් එක හදාගන්නම් මට කෝල් එකක් විතරක්  ගන්න පුළුවන් වෙයිද ..

කමක් නෑ මේක ගන්න ..අර පරණ ෆෝන් එක එය මට දික් කලා ...මේ මහ රෑ තනියම ඉන්න බෑනේ  මේක තියාගන්නකෝ මට හෙට හරි ආයේ එන දවසක හරි  දෙන්න දෙන්න බැරි උනත් කමක් නෑ .මේක වැඩක් නෑ එහෙම කියල එයා  ෆෝන් එකේ සිම් එක ගලවල ඒකට මගේ සිම් එක දාල දුන්න.

කමක් නැද්ද  මෙහෙම හරි නෑනේ  මට ඔයාගේ number එක කියන්න මම හෙට දෙන්නම් 

අය්යෝ වැඩිය හිතන්නෙපා මගේ අතින්නේ ඔයාගේ ෆෝන් එක කැඩුනේ.ඔය ෆොනේ එක දැන් පරණයි ඕන නෑ ...

කමක් නෑ number එක දෙන්නකෝ 

හා හරි ලියාගන්න ...

එතනින් එහාට කොට්ටාවට යනකන් අපි වැඩිය කතා කලේ නෑ .දෙතුන් විටක්ම එයා ඇහුව ඇවිදින්න පුලුවන්ද ..මගට එන්නද කියල..අමාරු තිබුනත් මම අමාරු නැතිවිදිහට හිනා උනා.ෆෝන් එක ගෙනිහිල්ල් හදල දෙන්නද කිව්වත් මම එපා කියල ඉල්ලා ගත්ත.මම වැඩ කරන්නේ කොහෙද කියලත් ඇහුව වගේ මතකයි .ඒ ඇරෙන්න එයා  මොකවත් වැඩිය කතා කලේ නෑ.කෝච්චියේ අඩවන් වෙච්ච ආලෝකෙත් එක්ක මම විටින් විට එයා දිහා බැලුව.එයා හිටියේ කොච්චි පෙට්ටියෙ පිටිපස්සට හේත්තුවෙලා.වැලමිට ගාවින් අත  නවාපු ලා නිලට හුරු කොටු කොටු ෂර්ට් එකක් ඇඳන් හිටිය කොල්ලගේ අර ඇලඩින් සපත්තුව දිහා නම් මම දෙපාරක්ම ඔරවල බැලුව.නළලට වැටිච්ච මුදු මුදු කෙස් පිටිපස්සට කරකර දෙතුන් විටක්ම එයා  අතේ තිබ්බ ලේන්සුවෙන් නලලේත් මුහුණෙත් දාඩිය පිහිදැම්ම .ලොකු විඩාබර ගතියක් මූණේ පෙන්න තිබ්බ..මොනවා උනත් හොඳ කොල්ලෙක් ..මට උදව් කලා ..නරක කෙනෙක් නම් වෙන්න බෑ ..මම මටම කියාගත්ත.

මාලපල්ල ලඟදි මම ගෙදරට කෝල් එකක ගත්ත. අප්පච්චිට ටිකක් අසනීපයිලු කොහෙද කලින් හදිසියට කතා කලා විස්තරේ අහගත්තෙ නෑනෙ.  පොඩි මල්ලි තමා එනව කිව්වේ.කොහේද ඕක කොයි වෙලාවේ බැලුවත් ගෙදර නෑ රෝන්දේ ගිහින් ..දෙතුන් පාරක්ම කෝල් කරලා තමා  ගෙන්න ගත්තේ.වාසනාවට ෆෝන් එකක් ළඟ තිබ්බෙ.

..................... 

ඒක පරණ සැම්සුන්  ගැලැක්සි ෆොනේ එකක් ස්ක්‍රීන් එක නම් ගන්න දෙයක් නෑ වටේම කටුවකින් පහුරුගාල වගේ ඉරි හැමතැනම. ෆෝන්  එක නම් වැඩ හොඳට ...ඒත් ඉතින් මෙලෝ රහක් නෑ මගේ කැඩිච්ච ෆෝන් එක වගේද මේක :/

මම ෆෝන් එකත් අරගෙනම ඇඳට ගොඩවෙල  මුල ඉඳන් අගටම  විමර්ශන පාරක් දැම්ම . 

ගැලරියේ එක පින්තුරයක් වත් නෑ .සිංදුවල එක සින්දුවක් නෑ  හපෝ මහා කම්මැලි කොල්ලෙක් මෙලෝ රහක් නෑ ..මෙමෝ වල යන්තමට  එකම එක සටහනක් ..කසුන් කල්හාරගේ සින්දුවක පේලි දෙක තුනක් ..කොහෙද ඉතින් මටත් නිකන් ඉන්න බෑනේ ..අනුන්ගේ කුණු හොයනව.

සැලකිය යුතු  දෙයක් හොයාගන්න බැරි  උන නිසා ෆෝන් එකේ call log  බලන්න ගත්ත. සිම් එක මාරු කලත් පරණ මැසේජ් වල, කෝල් වල  හිස්ට්‍රි ඒකෙ පෙන්නනවනේ.අනුන්ගේ කුණු අවුස්සනවා තමයි  ඒත් ඉතින් මටත් නිකන්  ඉන්න බෑනෙ.. 

මම උඩ  ඉඳන් පහලට එකින් එක බැලුව.අර හදිසියට ඔබල මැසේජ්' ඩිලීට් කලත් මෙයාට මේව මකන්න  අමතක වෙලා. මටත් ඉතින් ඕන නැති මගුලක් නෑනෙ මමත් කියෙව්ව 

සම්පුර්ණ  මැසේජ් එක නොපෙනුනත් එකේ කෑලි කෑලි මෙහෙම සටහන්වෙලා තිබ්බ. 

සැප්  15

9.45pm  : plz mata katha karanna 

10.05pm : thamath tharahin ?

10.15 pm :anu oyata waradila 

11.30pm  anu plz answer karan ...

සැප් 16:

10.00am :  ai katha  naththe 

10.10am : anu  phone eka  answer ..

1.00am  :  mama kiyna de ahanna ..

11.00am :  ai mehema riddanne 

සැප් 17 

11.12 am :plz anu riddanne ...

4.00 pm  :katha karannema nad ...

4.13 pm  :mn ada marenawa aththat....

අන්තිම වචන දිහා මම කට අරගෙන බලාන හිටිය.සැප්තැම්බර්  17 දෙය්යනේ  අද .

4.15 pm : mn ada marenawa aththat...

මේ ඇත්තක්ද ඒ කියන්නේ මූ මැරෙන්නද හදන්නේ.ශික් මේකේ සම්පුර්ණ මැසේජ් එක වත් නෑනෙ..මම දෙපාරක් තුන්පාරක්ම මැසේජ් කියෙව්ව .මේ බොරුවටද දන්නෑ කියන්නෙ .ඒත් කොහොමද දැනගන්නෙ...හිතන්න හිතන්න මට ලොකු බයක් දැනුන 

කලබලවෙච්ච මම එකපාරටම හවස ඉල්ල ගත්ත නම්බර් එකට කතා කරන්න ගත්ත ...

හෙලෝ ... මේ අර ..මේ ..කොටුවේ හම්බුනා කෙනාද  කතා කරන්නේ ..මේ   අර ...මට ෆෝන් එක දුන්නේ ..........

කතාවෙ ඉතිරිය  කුමක්  වෙයිද? ...මතුවට ... 

.............................

ප.ලි : මතුසම්බන්ද කතානම් කවදාවත්ම ලියල නෑ ..ඔන්න පලවෙනි වතාවට එකක් ලියනව..... :) 

නින්ද

138 කොටුව කොටුව කොටුව කොටුව  යාන්තන් ඇහැපියවුනා විතරයි කන ගාවම ඉඳන්  කොන්ද කෑගහනව -_- මහ ජරා දවසක් අප්ප ඊයෙ පාන්දර දෙක වෙනකන්  අමාරුවෙන් ඇස්ගෙඩි දෙක ඇහැරවගෙන  report  ලියල ලියල නිදාගන්න හැදුව විතරයි මගුල් windows update එකක් එනවා.මෙච්චර දවස් හිටිය මෙලෝ සද්දයක් නෑ .ඉඳල ඉඳල රෑ  ඇහැරිලා නිදාගන්න කොටම ඉතින් update එනව.bilgates පරම්පරාවටම ප්‍රේම කරන්නේ ඒ වෙලේට තමයි.ඇත්තමයි කියන්නේ අන්න ඒ වෙලාවට ජුලියට් රෝමියෝට ආදරේ කළාටත් වඩා bilgates ට ආදරේ හිතෙනවා. -_- 2 ඉඳන් 2.30 වෙනකන්ම අර කැරකි කැරකි තියන රවුම නතරවෙනකන්ම  ඇස් ගෙඩි දෙකත් ආතුරයෙක් වගේ  කැරකි කැරකි ඉඳල අන්තිමටම නතරවෙනකොටම කොහේදෝ ඉන්න ඇනොපිලස් මදුරුවෙක් ඇවිල්ල ඩ්‍රකියුලා පාර්ට් එක රඟපානවා හ්ම්ම් ඉතින් කාට කියන්නද මේ දුක : / වෙලාවකට මට හිතෙනවා අර 'ඇස් දෙක පියාන නිදාගන්න මට බෑ ' සිංදුව  ලියවෙන්න ඇත්තේ මේ වගේ ඇනෝපිලස් මදුරුවෙක්ඇවිත් හොඳවයින්  ඇන්න වෙලාවක වත්ද කියල :(  ඇයි මම පව් නැද්ද කියන්න මම පව් නැද්ද මේ අසරණී නිදාගන්නෙත් බස් එකේ විතරයි.එහෙව් වෙලාවක කන ගාවටම මේ කොන්ද  ඇවිදින් කොටුව කොටුව ගන්නෙ පව් නැද්ද මම :'( 

දැන්  අවුරුද්දක්  තිස්සෙම මෙහෙම තමයි ජීවිතේ.රෑට රෑට කැම්පස් වැඩ කරලා නිදාගන්න බැරි උනාම මගහැරුන නින්ද අල්ලගන්නේ බස් එකේදී තමයි.ඉස්සර තාත්ත එක්ක බයික්  එකේ යද්දී නම් බැනුම් කෝටියක් ඇහුව .ඇයි ඉතින් බයික් එකක් යද්දී ජීවිත අවදානම අරගෙන මොන මොඩයද නිදාගන්නේ  මේ මෝඩි මිසක්.
පිටිපස්සේ ශීට් එකේ යනකොට හුලං පාර  ඇවිත් පවන් ගහද්දි හුළගේ දරු නලවිල්ලට ලාවට එහාට මෙහාට පැද්දෙනවහැබැයි තත්පරයක් වත් යන්නේ නෑ හිටි ගමන් තාත්ත ජාතිය අමතද්දී  ආයෙම ගැස්සිලා ඇහැරිලා පියවි සිහියට එනව.එතන ඉඳන් බැනුම් නතරවෙනකන්ම වතුර බිබී ගෝනි බිල්ලෙක් දැක්ක වගේ ඇස් ලොකු කරන් පාරේ යන මිනිස්සුන්වත් බය කර කර යනවා .සමහර දවස් වලට ගෙදරින් එලියට බහින්න කලින්ම අම්ම බිස්කට් පැකට් එකක් බෑග් එකට ඔබනවා.නිදගන්නෙපා තාත්තයි ඔයයි දෙන්නම වැටෙයි තේරුනාද තේරුනාද .හ්ම්ම් මෙහෙම සියපාරක් විතර අම්ම කියල කියල එලියට බස්සනවා මම නෑ ... අම්මේ නිදාගන්නේ නෑ... නෑ ,,නෑ මයි කියල සියපාරක් විතර ඔලුව වනල  දුන්න බිස්කට් පැකට් එකත් කකා බයික් එකේ වාඩිවෙනවා..ඒත් වැඩි වෙනසක් නෑ බිස්කට් පැකට් එක ඉවරවෙනකන් ඕනනම් ඇහැරගෙන ඉඳී  නැත්නම් බාගෙට බිස්කට් එකක් කටේ දියවී දියවී තියෙද්දිත් මම නිදාගෙන වැනි වැනි යයි.ඒ තරම්ම නින්දට ඇබ්බැහිවෙලා.
අම්ම නම් බැන්නේ මෙලෝ  වගකීමක් නැති ළමයෙක් කියල ඒත්  මම කොච්චර උත්සාහ කලත් ඒ නින්ද නම් නවත්වන්න බැරිඋනා . මොනවා කරන්නද නින්ද මාව මත් කරලා  :/

අවුරුදු දෙකක් ඔහොම බැනුම් අහගෙන බයික් එකේ ගියා .තුන් වෙනි අවුරුද්ද හරිගියේ නෑ වැඩේ දරුණු උනා.තාත්ත රස්සාවෙන් අස් උනා .දැන් ඉතින් යමන්කෝ උදේම නැගිටලා බස් එකේ පැය දෙකක්. :( ඉස්සර 5.30 නැගිට්ට මට දැන් 5.00 නැගිටින්න වෙලා.කොහොම හරි 6 වෙද්දී අම්ම මාව ගෙදරින් එලියට තල්ලු කලාම ඊළඟට තියෙන්නේ බස් එකේ ශීට් අල්ලගන්න  මෙහෙයුම.උදේ 6-6.10 අතර බස් එකට නැග්ගොත් අවුලක් නෑ හැබැයි 6.10 පහුවුනොත් ලෙක්චර්ස් ගිහින් හමාරයි.

බස්  ඩ්‍රයිවර් බස් එකට නගින්නේ දෙය්යෝ බුදුන් සිහිකරගෙන මම බස් එකට නගින්නේ අනේ දෙය්යනේ නිදන්යන්න පුළුවන් ලොකු ශීට් එකක් තියන බස් එකක් ලැබීයන් කියල සිහිකරගෙන.කරුමෙට වත් ශීට් එකක් නොලැබුනොත්  එතනින් එහාට කරන්නේ කහපාට ටයි එකක් තියන අනුලා නංගිලව හොයාගෙන හොයාගෙන ගිහින් ලඟින්ම හිටගන්න එක. අඩුම තරමේ නුගේගොඩින් වත් ඉඳගන්න ලැබේවි කියල අහිංසක බලාපොරොත්තුවක් ඇතිව ඉන්නවා.විනාඩි 45 ඉවසගෙන ඉන්නවා  බැරිම උනොත් හිටගෙන හරි ඇස් පියාන ඉන්නව.ඒ අතරේ උකුසු ඇහැක් දාල බලනවා ලඟින් බහින්නේ කවුද කියල.සමහර දවස් වලට නම් හෙනම අපලයි.මම ළඟ ඉන්න හැමෝම ඉඳගනිද්දී මට විතරක් හිටන් යන්න වෙනවා.ඒ වගේ වෙලාවට ළඟ ඉන්නේ කවුද එයා බහිනකන්ම එහා දිහා කන්න වගේ බලාගෙන ඉන්නව.සමහර අය යන්න වගේ බෑග් එක හරිගස්සනවා හුරේ බහින්න තමයි මාත් පොඩි හිනාවක් දාල ලක ලෑසති වෙලා ඉඳගන්න හදනවා හැබැයි එහෙම කෙනෙක් කොටුවට යනකන්ම බහින්නේ නෑ ආයෙත් ඉතින් ෂීට් එකක් ලැබෙනකන් හිතින් හැමෝටම මෙත් වඩනවා..ලඟපාත නංගි කෙනෙක් අය්ය කෙනෙක්  වගේ හිටියොත් නම් ශීට් එක බේර ගන්න පුළුවන් හැබැයි එකපාරටම හෙනයක් වගේ පාත්වෙන ඇන්ටිලා ගෙන් බේරගන්න හෙනම මානුෂීය මෙහෙයුමක් දියත් කරන්න වෙනවා.ශීට් පොලු තදම තද කරල තදින් අල්ලගෙන මුරකාවල් ලාගෙන ශීට් එක රැකබලාගන්න හැටි දන්නේ මම විතරයි.බස් එකේ නිදන්නේ විනාඩි පහද මටනම් එකත් සැපක්. දැන් අහන්නෙපා ලග්නෙ කුම්බද කියල නෑ කුම්බ නෙවෙයි වෙන මොකක්ද එකක් :D 

හා දැන් ශීට් එකකුත් හම්බුනා කියමුකෝ සමහර දවසට ඒ වැඩකුත් නෑ .සමහර  දවස් වලට ඉඳගන්න බස් එකේ ලොකු සීට් නෑ එහෙම දවස්වලට නිදාගනිද්දී බෙල්ල එහෙටයි මෙහෙටයි කඩන් වැටෙන විදිහ දැකල බස් එකේ මිනිස්සු ශූ ගාල ඔලුවේ අතගහගන්නවා :D ඒකත් ගානක් නෑ කියමුකෝ.සමහර දවස් වලට කොන්ද ඉතිරිසල්ලි දෙන්නැතිව පස්සේ දෙන්නම්කියල මාරුවෙනවා.ඉතින් එතන ඉඳන් ඉතිරිසල්ලි ගන්නකන්ම හීනෙන් පෙන්නේ කොන්දව.එක හරියට හීනෙන් හොරපොලිස් සෙල්ලම කරනවා වගේ බස් එකේ එහාටයි මෙහාටයි කොන්ද දුවනවා මම බස් ට්කට එකක් අරන් කොන්ද පස්සේ දුවනවා  : /

මේ මොකුත්ම නැත්නම්  හොඳට හීනයක් බලල ඉවරවෙන්න ඔන්න මෙන්න කලින් කොහේදෝ ඉන්න කුරිරු මගියෙක් ඇවිත් තට්ටු  කරලා ඇහැරවනවා මේ වගේ අපරාධ කරන එක හරිද මම කියන්නේ මේවා ඇපයේ යන වැඩ ඕ යේස්....මම වගේ ළමයෙක්ගේ නින්දක් කඩනවා කියන්නේ  හරි පව් සිද්ධ වෙන වැඩ. :/

මම ඉල්ලන්නේ එකම එක ඉල්ලීමයි ඔය 138 බස් එකක යද්දී කෙට්ටු උස ගෑනු ලමයෙක්' තද නින්දක වැටිලා හොඳ හීනයක් දැක දැක යනව දකිනවනම්  අනිවා ඒ මම.. අනේ ලොකු උදව්වක් මේ ප්‍රසිද්ධියේ කියන්නෙ  ඇහැරවන්න නම් එපා.මොකද හරියටම වෙලාවට මට ඇහැරෙනවා .හැබැයි වැඩිය බලන්නෙපා ඔය කියන ගෑනු ළමය දිහා ...කට ඇරගෙන  කෙලපෙර පෙර ගොරව ගොරව  යන විදිහ දැකල දැනටමත්  මා ගාව හිටිය කීදෙනෙක් නම් සසර කලකිරිලා ගිහිගෙය අත හැරියද කියල දන්නෙ දෙවියෝ තමා. :/

මේ හංසිට නිදාගෙන ඇහැරෙනකන්ම  කිසි අවුලක් නෑ හිතේ හැටියට නිදි හැබැයි සමහර දවස් තියනවා ඉතින් පොඩ්ඩක් විතර ලැජ්ජා හිතුනම බෙල්ල කඩාගෙන ජනේලෙන් එලිය බලගෙන මම මම නෙවේ වගේ ඉන්න දවස්...හැබැයි ඉතින් කවුරු දැක්කත් කවුරු ළඟ වාඩි උනත්  කොටින්ම  ලස්සනම ලස්සන අය්යකෙනෙක් ළඟ වාඩි උනත් මට නිදිමතනම් ඔය කිසිදෙයක් බලන්නේ නෑ.හැබැයි එකම එක දෙයක් ..හදිසියේ හරි හංසි  ගාවින් චෙක් ෂර්ට් එකක් ඇඳගත්ත කෙනෙක්  වාඩි උනොත් එදාට හංසි  නිදාගන්නේ නෑලු  නින්ද යන්නෙත් නෑලු ...හදිසියේ හරි හංසි නිදාගෙන ඉඳල නැගිටිද්දී ළඟ හිටියේ චෙක් ෂර්ට්  එකක් ඇඳගත්ත අය්ය කියල දැනගත්තොත් අන්න එදාට නම් හංසි නිදාගත්ත විදිහ ගැන ගොඩාරියක් පසුතැවිලි වෙනවලු.
 :./

මේ කොච්චර නිදාගත්තත්  හංසි සිහියෙන් ඉන්නේ. ඒ නිසා කරදර වෙන්නෙ නෑ.නිදාගත්තත් විමසිල්ලෙන්  ඔන්න  :) 

බත් කූරා

මගේ පොත් මේසෙ අයිනක පොඩි සතෙක් දඟලනව. පොල්ලක් වගේ දිග නැට්ටක්.විනිවිද පෙනෙන පිහාටු  හතරක්  පිහාටු අස්සේ හීනියට දැල් වියල.ම්ම්ම් ..ඇඟ කොලපාටයි ඔලුවටත් වඩා හෙන පොල් ඇස් ගෙඩි දෙකක් ..මූණ ඉස්සරහින් එලියට පැනල. මූ වෙන මොකෙක්වත් නෙවෙයි  ඉතින්, පොඩි පහේ  බත් කූරෙක්. :D 

මූ මොකද මේ මහ රෑ මගේ මේසේ උඩට වෙලා කරන්නෙ. වත්තෙ මලක එහෙම වහල ඉඳිද්දී පොටෝවක් ගන්නකොට  බලන්නකො.හෙන ගණන් උස්සන බත් කූරෙක් අද මගේ මේසෙ උඩ.ම්ම්ම් .. නිකන් නම් මෙහෙම ඉන්න බෑ මොකක්ම හරි ප්‍රශ්නයක් වෙන්න ඕන.ඉන්න බලන්න ...මාත් මගේ තඩි ඇස් හීනි කරලා මූට ලංවුනා.

බර වැඩක් වගේ.අර පොල්ලක් වගේ තියන නැට්ට අමාරුවෙන් නවාගෙන  ඒ නැට්ටෙන් එක පිහාටුවක් පිරිමදිනව.වෙලාවකට පිහාටුව අග්ගිස්සටම පිරිමැදගෙන යද්දි  පිහාටුව අග්ගිස්සෙ නැට්ට රැඳිලා ගලවගන්න බැරිව දඟලනවා. මම තව පොඩ්ඩක් ලංවෙලා පරික්ෂා කලා.හරිනෙ මේ කරගෙන තියෙන්නේ වැඩක්.. අලුත වියපු මකුළු දැලක් අස්සක රිංගලද කොහෙද. මේ තියෙන්නෙ පිහාටුව අග්ගිස්සෙ මකුළු දැල් ගුලියක්. ඕක ගලව ගන්න බැරිව තමා මේ මගේ මේසෙ උඩ රැඳිල ඉන්නෙ.මොනවා උනත් ඇලිල තියන මකුළු දැල් ගුලිය නම් වේලිච්ච පරණ එකක් නෙවෙයි.පිහාටුව පිරිමදින පාරට ඒක නැට්ට එක්ක ඇලෙන ජාතියේ අලුත් මකුළු දැල් ගුලියක්. 

ඇද්ද.... දැන් වටේම රවුම් ගහල ගහල කරගත්තද වැඩක්.ඕක තනියම ගැලව ගන්න බෑනේ .මෙන්න මෙහෙට එන්න මම උදව් කරන්න.මම හෙමිට මගේ අත දික්කරා.හ්ම්ම් ..එන්නෙ නෑනෙ. ඈතට ඈතට යනව මෙන්න. මේ බත් කූරෝ එනවද නැද්ද .මට තරහ යනවා හරි....මම තරහින් ආයෙත් මගෙ ඇඟිලිතුඩු ලං කලා.ඔන්න දැන් හෙමිට හෙමිට ඇඟිලි තුඩු වලට නැගල මූ එනව. :) පුංචි කකුල් අතදිගේ යද්දී පොඩි අඬු වලින් අත අල්ලනවා වගේ දැනෙන්නෙ.ආවත් කොහෙද එක තැන ඉන්නේ නෑ අත්ල වටේම කැරකෙනවා.

ඔන්න ආව චාන්ස් එකක් ආයෙ ලැබෙයිද මේ වගේ අවස්ථාවක්.ගත්ත ෆෝන් එක දැන් බත් කූරව පොටෝ එකක් ඇතුලට දා ගන්න මෙහෙයුම. 

කෝ මේක  හරියට වදින්නේ නෑනෙ.බොඳ වෙනවනෙ. :( ඉඳල ඉඳල අවස්ථාවක් ලැබිල පොටෝවක්  ගනිද්දි  කැමරාවත් පිස්සු නටනව.

මට දැන් කැමරාව අස්සෙන් මූව පෙනවා.කෝ ඉන්න.. යන්නෙපා ..ඔහොම ඉන්න...හරි තව එකයි තව එක පොටෝවයි...පොඩ්ඩක් ඉන්නකො දඟලන්නෙ  නැතිව.කැමරාව අස්සෙන් මට පේනවා මූබොහොම අමාරුවෙන් අර මකුළු දැල් ගුලිය ගලවගන්න හදන හැටි.

හංසි -_-  ..මොකක්ද ඔය කරන්නේ  ආ .. පේන්නෙ  නැත්ද අර අසරණ බත් කූර අමාරුවෙන් දඟලන හැටි.මෙතන පොටෝ ගන්නවා.අරූ අමාරුවෙන් දඟලනවා.හිතක් නැත්ද ඌට උදව් කරන්න.හරිම කැතයි හරිම කැතයි ...නවත්තනවා ඕක...හ්ම්ම් ..හිත බෙරිහන් දෙනවා..මට මං ගැනම ලජ්ජා හිතුන.ලොකු වරදක් කලා වගේ දැනුන.විසික්කලා ෆෝන් එක පැත්තකට.හරි බත් කූරෝ ඉන්න මම උදව් කරන්නම්.

ඔන්න පටන් ගත්ත මෙහෙයුම.වම් අතේ බත් කූරා දකුණු අතේ පොඩි අල්පෙනෙත්තක්.දැන් පටන් ගත්ත පොඩි ශල්‍ය කර්මයක්.බත් කූර පොඩ්ඩක් එහාට මෙහාට දැඟලුව.මගෙ  උදව් ඕන නෑ කියන්න වගේ තනියම අර මකුළු දැල් ගුලිය ගලවන්න හදනවා. අන්තිමට මකුළු දැල් ගුලියේ නැට්ට අලවාගෙන ගලවගන්න බැරිව දඟලනවා.ඔහොම ඉන්න.. ගලවන්න බෑනේ ඔහොම.

මම අල්පෙනෙත්තෙන් මකුළු දැල් ගුලිය ගලවන්න ඇද්ද.ඔන්න දැන් නම් දඟලන්නේ නෑ.මම උදව් කරයි කියල හිතල වගේ. ඒත් ඉතින් අර මකුළු දැල් ගුලිය ලේසියෙන් යන්නෙත් නෑ.කොහොල්ල වගේ ඇලිල.අදින්නත් බයයි.අර පොඩි තටුව  ගැලවෙයි කියල.හෙමිට අදිද්දී ඔන්න බත් කුරට රිදිලා ආයෙම දඟලනවා... හ්ම්ම් වැඩේ හරියන්නේ නෑ. මේක අල්පෙනෙත්තෙන් අරින්නත් බෑ වගෙයි.දැන් මොකෝ කරන්නේ... එකපාරටම මතක් උනා පැන්සල් පෙට්ටියේ තියන කතුර....කතුරක් :O හපොයි මූගෙ තටු කැපෙයි ..එපා...එපා...කතුරෙන් කපන්න එපා ..හිත බෙරිහන් දෙනවා.ඇත්තටම පොඩ්ඩක් හරි වැරදුනොත් අර සියුම් තටුව කැපෙයිනේ. :(  දැන් මොකෝ කරන්නේ...

හිතට පොඩි දහිරියක් ගත්ත.මට පුළුවන් .බත් කූරට තඩි කතුර පෙන්නන්න හොඳ නෑ ඌ බයවෙයි.හෙමිට පිටිපස්සෙන් ඇවිත් මකුළු දැල් ගුලිය අයින් කරමු.. දඟලන්නෙපා ඔන්න දැඟලුවොත් වැඩේ ඉවරයි තමයි...හරිනේ පටන් ගත්ත  එකායි ..දෙකායි .....හුරේ වැඩේ හරි.

රැඳිල තිබ්බ මකුළු දැල් ගුලිය අයින්  උනා.හරිම සතුටුයි.ශල්‍ය කර්මය සාර්ථකයි. හා බත්කුරෝ වැඩේ හරි දැන් යන්න පුළුවන්. හා  දැන් කියමුකො කොහෙටද යන්නෙ ජනේලෙ ඇරල එලියට දාන්නද? කාමරේ ඉන්නත් බෑනෙ.මම නිකමට ඔලුව උස්සල බැලුව .හපොයි.. මකුළුවෝ තුන් දෙනෙක්ම.සිවිලිම කෙලවරේ මුර සේවයක.භයානකයි.අති භයානකයි.. :/ .ඒත් මගේ සැලසුම් ඔක්කොම විනාශ කරලා මෙන්න බත් කූර පියඹල ගිය.:/ ගිහිල්ල නවතුනෙත් අර මකුළුවන්ට පහල තියන ජනෙල් රෙද්දක. හ්ම්ම් අච්චර උඩකට බත් කුර යන්නේ නැතිවෙයි නේද දැන් හිත මගෙන් අහනව.නැතිවෙයි මමත් කිව්ව.බලන්න දැන් බත්කූර පියාඹනව.මට හරි සතුටුයි.

ඊටපස්සේ කොච්චර වෙලාවක් ගියාද මට මතක නෑ මම පොත් මෙසේ ගාව ලැපා තියාගෙන වැඩ කරන ගමන් සින්දු අහගෙන හිටියේ .එත් නිකමට වගේ මට උඩ බලන්න හිතුන ..දෙවියනේ අර මෝඩ තකතීරු බත්කුරා -_- අර මකුළුදැල  අස්සටම ආයේ රිංගලානේ.ඌව හතරට පහට රෝල් වෙලා. ඌව ඔතල ඔතල හිර කරලා මරල දන්න මකුළුවෝ ඔක්කොම එකතුවෙලා.මට එකපාරටම කෑ ගැහුනා.පුටුව උඩට නැග්ග නෙමේ ඉබේම නැගුන.ටක් ගාල බත්කුරව ඇදල ගත්ත.මේ පාර මකුළු දැල් වලින් හොඳටම එතිලා ආයේ දඟලන්නවත් බැරි තරමට මකුළු දැල් වලින් රෝල් වෙලා.පව් ..මැරිලද ?

මම අල්පෙනෙත්තෙන් පොඩි තට්ටුවක් දැම්ම ..වාසනාවක් ..මූට තම පන තියනවා හ්ම්ම් ..මේ පාර නම් ලොකුම ලොකු ශල්‍ය ක්‍රමයක් ..හරි අමාරුයි වගේ. බලමු ..මම වෙලා අරන් හෙමිට හෙමිට මකුළු දැල් ඔක්කොම අයින් කලා....වැඩේ කියන්නේ ඌ පොඩ්ඩක් වත් දැඟලුවේ නෑ.හරි කීකරුව හිටිය.මකුළු දැල් වලින් සම්පූර්ණයෙන් නිදහස් කල බත් කුරව දැක්කම දැනුනේ හරි සතුටක්.අර පොටෝ ගත්තට වඩා සතුටක්.මේ පාර නම් පරිස්සමින් හොඳේ .බත් කූරෝ  ඔයාගේ වෙලාව නම් අද හරි නෑ .ඉන්න මම එලියට දාන්න. එළියේ ඔයාට අනතුරක් වෙන්නැතිවෙයි නේද.

කොහෙද මේ පාරත් මූ ඇහුවේ නෑ.ආයෙත් පියාම්බුව හැබැයි මම මේ පාර විමසිල්ලෙන් හිටියේ කොහේ යයිද කියල බලාගෙන හිටිය මූ පියාඹල පියාඹල උඩට ගිය ..එකපාරටම  ටාං  ගාන සද්දයක් ඇහුන .හ්ම්ම් ... සිවිලිමේ ෆෑන් එකට වැදුන බත්කුර විසික්වෙලා ගියා ...මට ඊට පස්සේ ඌව හොයාගන්න බැරිඋනා .......:(  

   

මියැදුන මලක්

ඔයාගේ ආදරේ මම තේරුම් ගන්න මෙච්චර කල් ගත්තේ ඇයි කියල මම තාමත් පසුතැවෙනව.මිනිස්සු කියන්නේ ආදරේ අන්ධයි කියල.නැහැ ආදරවන්තයොයි අන්ධ..........එදා මේ දේ මම හරියට තේරුම් ගන්තනම් මම අද හිතින් මෙච්චර අඬන්නේ නෑ.

මම මේ පොත කීපාරක් පෙරලුවද කියල මම දන්නේ නෑ.දහපාරක් සිය පාරක් දස දහස් පාරක් නෑ ඊටත් වැඩිය වෙන්නැති.දවස පුර මතක් වෙන මතක් වෙන හැම තත්පරේටම,පැය, සති, දවස්, අවුරුදු ...හැම තිස්සෙම මේ පොතමයි අත්වල රැඳෙන්නෙ.අල්මාරියේ තියන අනෙක් හැම පොතක්ම දූවිලිවලින් පිරෙද්දී මේ පොත විතරක් පිරිසිදුව තියෙන්නේ මගේ අත්වලටම ගෙවිල.පොත මැද්දේ තියන තැලිච්ච පොඩිවෙච්ච රෝස මලට මම ඉස්සර වගේම තවමත් ආදරෙයි.....මාව ජීවත් කරවන වගේම  මාව විඳව විඳව මරවන එකම මතකයට තියෙන්නෙත් මේක විතරයි.

හ්ම්ම් මතකද  ..මේ ඔයා මට පළවෙනියටම දුන්න රෝසමල.

ඒ ලස්සන අතීතය තාම මට අමතක නෑ .අත්දෙක පිටිපස්සට කරලා  හංගගෙන ඉඳල  ලේ රතුපාට ලස්සනම ලස්සන රෝසමලක්  එකපාරටම මගේ ඇස් ඉස්සරහට ගෙනෙද්දී ඇත්තටම මට හිත ගන්න බැරි උනා.මතකද සතුට වැඩිකමට ඇස් වලින් කඳුළු කැට පැන්න හැටි.......

ඒ ලස්සන රෝස මලෙන් දැනිච්ච සුවඳ දවස් ගානක් යනකන් දැනෙන්න ගත්ත. වචනයෙන් විස්තරකරන්න බෑ අපේ ආදරේ මුල්කාලේ වගේම ඒ රෝසමලත් නැවුම් ඇස් අහකට ගන්න හිතෙන්නේ නෑ ඒ තරමට ලස්සනයි. ඒ දවස හරියට අලුතෙන් ජීවිතයක් ලැබුන වගේ.මතකද....මතකද  මම බොහොම පරිස්සමින් පෙති කැඩෙන්න නොදී මල තියාගත්ත හැටි.පුංචි රෝස කටු ඇඟිලි තුඩු වලට වැදිලා ලේ බිංදු ආවත් මම නම් නෙවෙයි ගණන් ගත්තේ.පරිස්සමට ගෙදර අරගෙන ගිහින් රෝස මල පපුවට තුරුළු කරගත්ත හැටි .සතුටින් නටපු හැටි රෝස මල දිහා බලාගෙන හිතින් ගොඩාක් දේවල් කතාකරපු හැටි  මට තාම මතකයි. දන්නවද එදා තමයි ඔයා නිසා මම වැඩියෙන් ම හිනා උන සතුටු උන දවස.

 එදා ගෙදර ගිය ගමන්ම කලේ මම පුංචි වතුර වීදුරුවකට අර රෝස මල දාපු එක.ඉක්මනින්  මල මැලවිලා යන්න ඉඩ දෙන්න බෑ.ඒ තරම්ම මම ආදරෙයි........ගොඩාක්...ගොඩාරියක්.... පුංචි රෝස පෙති වලට වතුර බින්දු ඉහල ඒවා පිනි බින්දු වගේ දිලිසෙන හැටි ආසාවෙන් බලාන හිටිය.දවස් දෙක තුනක් සුවඳ මලේ සුවඳ කාමරේ පුරාම ඉතිරිලා තිබ්බ. මලේ ලේ පාට ලස්සන අඩු නැතිව පිරිලා තිබ්බ.වතුර පල් වෙන්න නොදී දවසින් දවස මාරු කලා.... හ්ම්ම්... ඒත් .....මලේ අග්ගිස්සෙන් මැලවෙන්න පටන් අරන්. නටුවත් අග්ගිස්සෙන් කුණුවෙලා ගිහින්.එදා ඒක දැකල මට ගොඩක් දුක හිතුන.මතකද  මම දුකෙන් කිව්ව හැටි.

මට බැරි උනා ...ආයෙත් වතුර වලින් මල ජීවත් කරන්න බැරිඋනා.ටිකෙන් ටිකේ මල පරවෙනවා සුවඳ ටික ටික අඩුවෙනවා .පෙති ඇකිලිල යනවා.මට මේක දරාගන්න බැරිඋනා.මේ ඔක්කොටම වඩා මට ඔයාගේ වෙනස දරාගන්න බැරිඋනා .හ්ම්ම්...රෝස මල වගේමයි ඔයත්.. දවසින් දවස වෙනස් වෙන්න ගත්ත  ..........

දවසින් දවස පෙති ඇකිලිල පරවෙලා යන  එක  කොච්චර උත්සාහ ගත්තත් නවත්වන්න බැරිඋනා.එදා මම එක රෝස පෙත්තක් වත් බිම වැටෙන්න නොදී  හෙමින්සිරුවට පරිස්සමින් මේ පොත අස්සේ තිබ්බ.ආදරෙන් මලේ පෙති අතගෑව.එත් බයයි පෙති ගැලවිල වැටෙයි කියල.මට දවසින් දවස ඔයාගේ වෙනස්වීම බලාගෙන ඉන්න බැරිඋනා.ඔයා ඈත් වෙද්දී දවසින් දවස මග අරිද්දි මලවගේම ඔයාගේ ආදරෙත් ටික ටික මැරෙද්දි.මම කොච්චරවත්  විඳෙව්ව ..හ්ම්ම් අන්තිමට ඉතිරිඋනේ වේලිච්ච ,දුඹුරු ගැහිච්ච,කරකුට්ටන්වෙච්ච,පෙති ඇලුන රෝසමලක්.

ඔයාගේ ආදරේ මැරිලා.මේ රෝස මල වගේම ඔයාගේ ආදරේ මැරිලා.මැරිච්ච මල කඳ විතරක් ඉතිරිකරන් ඔයා  ජීවිතය අරන් ගිහින්.....

දවස දවස ගානේ ඔයාගේ ආදරය දැනෙද්දී ආයේ ආයේ මතක්වෙද්දී  මේ වේලිච්ච රෝස මල දිහා බලල මම ඇඬුව .කඳුළු කැට ඕන තරම් මේ රෝසමලට වැටෙන්න ඇති.ඒත් ඔයා වගේ ගල් හිතක් ... මේ රෝසමලට ආයේ පන එන්නේ නෑ...ඔරලෝසුවේ කටු තොරතෝංචියක් නැතිව කරකෙද්දී, දවස් ගණන් ඉර නැගල බැහැල යද්දී ,වටේ පිටේ, පාරේ නගරේ රෝසමල් පිපිලා පරවෙලා යද්දි මම මැරිච්ච පුස් බැඳිච්ච රෝස මලක් දිහා බලාගෙන හීල්ලුව .හ්ම්ම්...මම පොඩ්ඩක් හරි ඇස් ඇරලා බැලුවනම්..ඔයාගේ ආදරෙත් මේ රෝසමල වගෙයි කියල පොඩ්ඩක් හරි හිතුවනම් ... මම මෙච්චර විඳවන්නේ නෑ ..හ්ම්ම්... මම පරක්කු වුනා වැඩි ......

ඉස්සර දැනිච්ච රෝස මල් සුවඳ දැන් දැනෙන්නෙ  නෑ ඒ වෙනුවට දැනෙන්නේ මියගිය මැරිච්ච රෝසමලේ මිනී ගඳ.මට තවදුරටත් මේ ගඳ දරාගන්න බෑ මේ මලට ආදරේ කරන්න තවත් හිතෙන්නේ නෑ.තවදුරටත් ආදරේ කරන්න බෑ...මොකටද මම විඳවන්නේ මේතරම්?..නැහැ මට තවදුරටත් ඔයාගේ බොරු ආදරේට වටිනාකමක් දෙන්න ඕන නෑ....ආයේ පේන්නැති තැනකට මේ මල විසික්කරලා දන්නා ඕන.

මම පොත පෙරරලා හෙමින්සිරුවෙන් වේලිච්ච රෝස මල එලියට ගත්ත.හුලන් සැරත් එක්ක ඇකිලිච්ච වියලිපෙති එකින් එක ගැලවිලා විසිරිලා ගියා.ආයේ ඇහැට පෙනෙන මානයටවත් නොපෙනෙන්න රෝස මල ඈතටම විසිකරලා දැම්ම ............හ්ම්ම්ම්  ඒත් ....මැරිච්ච රෝසමලේ පැල්ලමක් පොත් පිටු අතර ඉතිරිකරලා ගිහින් .............

පොඩ්ඩො

දැන් කලේ මොන්ටිසෝරි ළමයි  'රෝස මලේ නටුවෙ කටූ' කිව්ව කාලෙ ගිහින්. ඒ වෙනුවට දැන් කියන්නෙ 'රාජ මාලිගේ පරවියා ' වගේ කියල.බොරුනම් ඔය ගෙදර ඉන්න පොඩි එකාගෙන් හරි අහල පහල ඉන්න පොඩි එවුන්ගෙන් හරි අහල බලන්න අපිට වඩා හොඳට මුළු සින්දුවම කියයි.

මොන්ටිසෝරි ටීච කෙනෙක් වෙච්ච අපේ අම්ම ගෙදර ඇවිත් කියන කතා තමයි ඔය.මට මතකයි අම්ම කිව්ව  ගිය අවුරුද්දෙ  එම්. ඩී. ධනුෂ්ක දෙරණ ඩ්‍රීම් ස්ටාර් වුන කාලෙ දවසක් දා  පාන්දරම අම්ම ගාවට ආව පොඩි එකෙක් සාරි පොටේ එති  එති කියනවලු  

'හිස් ටින් එකක් වගේ මේ ජීවිතේ මල්ලී  ' කියල.මම අම්මට කිව්වෙ  තව ටික දවසකින් පොඩි එවුන් ලඟට ඇවිත් 'Tune Maari Entriyaan  '  සින්දුව කිව්වත් බයවෙන්න එපා කියල  :D  

ඉඳල හිටලා මමත් අහම්බෙන් අම්ම උගන්නන මොන්ටිසෝරියට යනව ගිහින් කරන්නේ ඉතින් assistant වැඩේ තමයි. කොළ කපන්නයි ළමයි වැඩ කරද්දී එක එක්කෙනා  ලඟට ගිහින් කියල දෙන්න වගේ උදව් තමයි කරන්නෙ. තමයි පුදුමේ කියන්නේ ඒ පැය  4,5 වෙලාව යනවා වත් තේරෙන්නේ  නෑ. මාව ඈත දැක්ක ගමන්  ඔන්න හංසි අක්කේ ... කියල කෑගහනවා.ජනෙල් කම්බි වල එල්ලීගෙන පොරකාගෙන හැමෝගෙම අත  එලියට දාල  ට ටා කියනවා.එක දවසක් ගියාම ඇති හැමෝටම නම මතකයි :D හැබැයි  ඉතින් අඳුරන්නේ නැත්නම් ඉතින් ඔය මොකවත් නෑ.පිටසක්වල ජීවියෙක් දැක්ක වගේ බයවෙලා ඉන්නවා. එතකොට ඉතින් මාව පෙන්නලා පොඩි ළමයින්ව පොඩ්ඩක් බය කරනවා. මේ අක්ක සැරයි.  ඔයාල දඟ  කරනවද නැද්ද බලන්න මේ අක්ක ඇවිල්ල තියෙන්නේ කියල. හැබැයි ඉතින් පැය බාගයක් වත් යන්න ඕන නෑ අක්කගේ කරවටේ ළමයි :D සමහර අය  පිටිපස්සෙන් ඇවිත් තට්ටුවක්  දාල හැරෙනකොටම කෑගහගෙන හිනාවෙලා දුවගෙන යනවා.  එහෙම නැත්නම් හොරෙන් බලාගෙන ඉඳල මම දැක්කොත් ලජ්ජාවෙන් මේසේ  ඔලුව හංග ගන්නව.ඒ පැය ටිකේම ඇහෙන්නේ හිනා හඬයි කෑ ගැහිල්ලයි තමයි.

ඉඳල ඉඳල මම  අලුත්ම පන්තියකට අලුතින් ගිහින් පොඩි එවුන් එක්ක වැඩ කරද්දී අම්ම හරි ගයේෂ  අක්ක (පොඩි ටීච) හරි මාව අඳුන්නල දෙනවා මේ හංසි  අක්ක කියල.ඒ වුනාට වැඩක් නෑ පොඩි එවුන්ගෙන් සමහරක් කතා කරන්නෙම මට "නැන්දේ " කියල එහෙම නැත්නම් ඈත ඉඳල එකෙක් කෑගහනවා "ඇන්ටී...."  කියල  ලැජ්ජාවේ බෑ. ඒ වෙලාවට හෙමිට දුවල ගිහින් කනට කරලා කියනවා මට  නැන්දේ  කියන්නේ නැතිව අක්ක කියන්න පැට්ටෝ...  කියල ම්ම්ම් හරියනේ නෑ කියන්නෙම "නැන්දේ" කියල :( 

ඒ ඉන්න ළමයින්ගෙන් සමහර පොඩි අය හරි ෂෝයි. හිනාවෙලා දඟල දඟල ඉන්නව.සමහර අය නම් එහෙම නෑ.බුම්ම ගත්ත ගමන්. නම මොකක්ද කියල ඇහුවත් කියන්නේ නෑ.ඒ වෙලේ මට හිතෙනවා මාත් ඒ කාලේ කොහොම හිටියද දන්නේ නෑ කියල .සමහර අය අවුරුද්ද පුරාම අඬන බබාලා.සමහර අය නම් එහෙම නෑ.මේ ලඟදි පොඩි එකෙක් පොඩි හෙල්මට් එකකුත් දාගෙන  මොන්ටිසෝරි  යුනිෆෝර්ම් එකත් දාගන්නේ නැතිව සුදු පාට ටී ෂර්ට් එකක් දාගෙන අඬාගෙන මොන්ටිසෝරි එනවලු .ඇහුවම හොටු පෙර පෙර අඬ අඬා කියනවලු

 "ටීච මට ඔපිස් යන්න ඕන" කියල  

"ඔපිස් යන්නේ කොහොමද අකුරක්  වත් දන්නේ නැතිව" කියල චුට්ටක් විතර සැර  කරලා තමයි ඔන්න ඇඬිල්ල  නවත්වල තියෙන්නෙ.

මම ගියදවසක් හිටිය ඔහොම අඬන  බබෙක්.පොඩි ටීච බබාගේ ඇඬිල්ල නවත්තල තියෙන්නෙ පාට කලොත් ගෙදර යන්න පුළුවන් කියල ඒ නිසාම මේ ළමය කරන්නේ හැමතිස්සෙම ඉක්මනට පාට කරලා ටීච ගාවට ගිහින්  "ටීච පාට කරලා ඉවරයි මම යන්නද " කියල අහන එක මම යන දවසෙත් එහෙමයි ඉන්ටවල් එකෙනුත් ලඟට ඇවිල්ල ඇස් දෙකේ කඳුළු පුරෝන අහනව ටීච, "කිඹුලා කාල (කිඹුලා බනිස් ),පාට කරලා ,

යන්න දෙනවද කියල " :D  මුලකාලේ තමයි  එන්න බැරිව අඬන්නේ අන්තිම කාලේ අඬන්නේ

 "මොන්ටිසෝරියෙ  ඉන්න ඕන ගෙදර යන්න බෑ" කියල :) 

                                              මම ඔහොම උදව්වට ගියාට මට  සින්දු කියන්නත් බෑ  නටන්නත් බෑ  කරන්න පුළුවන්  එකම දේ චිත්‍ර අඳින එක. ඒ නිසාම අනෙක් වෙලාවට නැතත් පොඩි ළමයි චිත්‍ර අඳින වෙලාවට නම්  පූර්ණ දායකත්වය සපයනව :D .ආසම හිතෙන්නේ  ලඟට වෙලා අඳින චිත්‍රෙ  මොකක්ද  කියල අහන එක.  මොකද එයාල අඳින සමහර ඒවා තේරෙන්නේ නෑ.ඒත්  අඳින්නේ මොකක්ද කියල ඇහුවම කියන්නේ හිතාගන්න බැරි ලොකු කතාවක්.මේ ලඟදි දවසක පොඩි නංගි  කෙනෙක් රැලි රැලි රවුම් ගොඩාක් අඳිනවා.තාම ඇවිල්ල මාස 6 වත් නෑ අඳින්නෙ මොනවද කියල ඇහුවම කියන්නේ  හාවෙක් අඳිනවා කියල.

"කෝ ඉතින් හාවාගේ කන්  " කියල ඇහුවම කියනවා "කන හැලිල"ලු   :D  තවත් දවසක මල්ලි කෙනෙක් වැස්සෙ සරුංගල් අරිනව ඇඳලා. මම ඒත්  ඇහුව වැස්සේ කොහොමද මල්ලි  සරුංගල් අරින්නෙ  වැස්සේ බෑනේ තෙමෙනවනේ කියල. එතකොටම මල්ලි කියනවා ඇයි අක්කෙ  ඉටිකොළ වලින් හදන ඒවා. :P හි හී ඒ වෙලාවට නම් හිතෙනව  පොඩි එවුන්ට මට වඩා  මොලේ තියනව  කියල  :D 

පුංචි ළමයි බලාගන්න එක හිතන තරම් ලේසි නෑ ළඟ ඉඳිද්දී තමයි තේරෙන්නේ මොන්ටිසෝරි ටිචල කොච්චර මහන්සියක් වෙනවද කියල. ගෙදරදී ළමයි වෙනුවෙන් කැපවෙන අම්මල කවුද නැද්ද කියල මොන්ටිසෝරි ළමයින්ගෙන් හොඳට පේනවා .අම්මල මහන්සිවෙලා  වැඩ කරවන ළමයි ක්‍රියාශීලි වගේම වැඩත් හොඳයි අනෙක් ළමයින් සමහර අය  කන්න තියා අඩුම තරමෙ  චු දාන්න පවා දන්නේ නෑ. කොහොම උනත් ඔය අවුරුද්ද දෙක පුරාම මොන්ටිසෝරි ටීච කෙනෙක් ලමයව සම්පූර්ණයෙන්ම හදල වෙනස් කරන හැටි නම්  හරි පුදුමයි.අවුරුද්දෙ මුල්ම දකින කිසිම දෙයක් කරගන්න බැරි පොඩි ළමය අවුරුදු දෙකකට පස්සේ දැක්කම පුදුමත් හිතෙනවා ඒ තරමට හැම පැත්තෙන්ම ඒ ළමයි ඉදිරියට ගිහින්.ගුරුවරයෙක් විදිහට ඒ වෙනුවෙන් අම්ම කරන කැපවීම ගැන මට තියෙන්නේ සතුටක්.හැබැයි ඔය අතරේ පොඩි පොඩි රණ්ඩුත් වෙනවා "අම්ම පොඩි ළමයින්ට විතරයි ආදරේ මේ ගෙදර ඉන්න මට ආදරේ නෑ " කියල  ;)

  පොඩි ලමයි  එක තැන ඉන්නේ නෑ වයින් කරා වගේ තමයි  දුවනවා පනිනවා ඔන්න එක්කෙනෙක්ට වතුර බොන්න ඕන උනොත් හැමෝටම වතුර බොන්න ඕන.එක්කෙනෙක් චු දාන්න යන්න ඕන උනොත් අනෙක් හැමෝම නැගිටලා පෝලිම් ගැහිලා. වෙලාවකට මේ දේවල් බලද්දී  හිනාත්  යනවා මල් වගේ අහිංසක ළමයි ගොඩක් මැද්දේ ඉන්න එක ඇත්තටම හරිම  සුන්දරයි.

පොඩි ළමයි එක්ක ඉන්නකොට මට තේරුණා එක  දෙයක් තමයි දැන් කාලේ ළමයි අපි පොඩිකාලේ හිටියට වඩා නම් පැහිල. අපි වගේම තමයි මොන්ටිසොරියේත් එක එක යාළුවො කල්ලි ඉන්නවා. සමහර පොඩි කොලු පැටවූ අය්යල වගේ කරට අතදාගෙන බෙන්ටෙන් ඔරලෝසු එහෙම බැඳගෙන ඉන්නේ. අපි වගේම තමයි මෙහෙත් යාළුවෙනවා තරහ වෙනවා කේලම්  ඔපදූප කියනවා  එකම වැඩ ගොඩයි. කිව්වට මොකද සමහර චූටි  කොලු  පැටවුන්ට (පැටවු කියන්න බෑ අය්යල වගේ වැඩ :P ) මොන්ටිසෝරි යන කාලෙම කෙල්ලෙක් සෙට් වෙලා :D .උදේම ඉතින් එයාගේ යාලු ගෑල්ලමය  ආවම එයාගේ බෑග් එක අරන් එනවා.අකුරු ලියද්දිත් එයා ලඟින් ඉඳන් ඉන්නවා.කද්දීත් එහෙම තමයි .ආයේ වෙන කොල්ලන්ට එන්න දෙන්නේ නෑ  ආවොත් ගුටි තමයි  :D  තව දවසක ගෙදර ගිහින් කියනවලු ''අම්මේ මම කවද හරි බඳින්නේ අර ගෑනු ළමය තමයි කියල " 

මන් බොරුද  කිව්වෙ  දැන් කාලේ ළමයි අපිට වඩා පැහිල  :D 

ඕවගේ පොඩි පොඩි රස කතා ගොඩයි.ලිව්වොත් ලිපිය දිග වැඩිවෙනවා ඒ නිසාම ඕං කෙටිකලා කොහොම උනත් කියන්නත් දෙයක් තියනව .මම කතාවේ මුලින්ම කිව්වේ  අර සින්දු ගැනනේ .ඒකෙන්  මම කියන්න හැදුව දේ ඔයාලට තේරුනාද දන්නේ නෑ.අපි පොඩි කාලේ කිව්ව ' රෝස මලේ නටුවේ කටු' එහෙම නැත්නම් 'හා හා හරි හාවා' මේ වගේ අපි එක්දාස් නවසිය බර ගණන් වල ඉගෙන ගත්ත සින්දුමයි තාමත් පොඩි ළමයි කියන්නේ.නිකමට හිතල බලන්න පොඩි ළමයින් වෙනුවෙන්ම හදල තියන සින්දු ඇත්තෙම නැති තරම්නේද?  ගුවන් විදුලියකින් වත් රූපවාහිනියෙන් වත් ලේසියෙන් වත් ඒවා ඇහෙනවද? මොන්ටිසෝරියේ ඇහෙන සින්දු විතරයි ගෙදර ගියාම ඇහෙන්නේ ඉතින්  'රාජමාලිගේ පරවිය' තමයි . නාට්‍ය වුනත් එහෙමයි.අම්මල බබාලා එකතුවෙලා  රෑ  නිදිවරන් බලනඉෂිතගේ ,රමන්ගේ එහෙම නැත්නම් අනෙක් ආදර කතා ඔක්කොම පහුවෙනිදා මුල ඉඳන් අගටම පොඩි ළමයි කියනවා. අපේ කාලේ තිබ්බ හරවත් ළමා වැඩසටහන් දැන් නැති තරම්.ඉතින් පොඩි ළමයි ලොකු ලොකු වැඩ කරන ලොකු ලොකු කතා කියන එකේ වැරැද්ද කොතනද කියන එක තමයි මූලිකවම  හිතන්න ඕන.

 තව එක දෙයකුත් කියන්න ඕන පොඩි කාලේ ළමයි අසීමිතව ආදරේ බලාපොරොත්තු වෙනවා.ඒ ළමයින්ට අම්මගේ තාත්තගේ ආදරේ ඕන .මොන්ටිසෝරියේ එක ළමයෙක් ඉන්නවා පවුල් ප්‍රශ්න නිසා අම්ම තාත්ත දෙන්නම රට ගිය මල්ලි කෙනෙක් .හැදෙන්නේ ආච්චිඅම්ම ගාව .අහල පහල දන්න අය  නම් කියන්නේ ආච්චි අම්ම අත  දිග ඇරලා අර පොඩි ළමයට ගහනවා කියල. කියන කිසිම දෙයක් කනකට ගන්නේ නැති මේ ළමයට අම්ම කියන්න කෙනෙක් නෑ.උගන්නන ගුරුවරයට තමයි  අම්ම කියන්නේ හදිසියේ හරි සැර  කරලා කොටුපාරක් දෙන්න වගේ හැදුවොත් මේ ළමය  "අම්මේ" කියාගෙන ටීච  බදාගන්නවලු .අහද්දී හරි දුකයි. එහෙම ළමයි ඇත්තටම පව්.ළමයි හැදුවේ ඒ විදිහට  ළමයින්ට දුක් දෙන්න නම් මම කියන්නෙ ළමයි නොහද හිටිය නම් ඊට වැඩිය  හොඳයි.

පොඩි ළමයි මල් පොහොට්ටු වගේ  මල් පොහොට්ටු චුටි කාලේ ඉඳලම හොඳට බලාගන්න ඕන හදිසියේ හරි පනුවෝ කාල පෙති විනාස උනොත් හැදෙන මලත් එහෙමයි පෙති ඉරිලා ගිය මලක් තමයි අන්තිමට පෙනෙන්නේ .හොඳට පොහොර දාල වතුර දාල ආදරෙන් රෑක  බලාගන්න මල පරිපූර්ණයි. ලෝකෙටම ලස්සනයි.