මියැදුන මලක්

ඔයාගේ ආදරේ මම තේරුම් ගන්න මෙච්චර කල් ගත්තේ ඇයි කියල මම තාමත් පසුතැවෙනව.මිනිස්සු කියන්නේ ආදරේ අන්ධයි කියල.නැහැ ආදරවන්තයොයි අන්ධ..........එදා මේ දේ මම හරියට තේරුම් ගන්තනම් මම අද හිතින් මෙච්චර අඬන්නේ නෑ.

මම මේ පොත කීපාරක් පෙරලුවද කියල මම දන්නේ නෑ.දහපාරක් සිය පාරක් දස දහස් පාරක් නෑ ඊටත් වැඩිය වෙන්නැති.දවස පුර මතක් වෙන මතක් වෙන හැම තත්පරේටම,පැය, සති, දවස්, අවුරුදු ...හැම තිස්සෙම මේ පොතමයි අත්වල රැඳෙන්නෙ.අල්මාරියේ තියන අනෙක් හැම පොතක්ම දූවිලිවලින් පිරෙද්දී මේ පොත විතරක් පිරිසිදුව තියෙන්නේ මගේ අත්වලටම ගෙවිල.පොත මැද්දේ තියන තැලිච්ච පොඩිවෙච්ච රෝස මලට මම ඉස්සර වගේම තවමත් ආදරෙයි.....මාව ජීවත් කරවන වගේම  මාව විඳව විඳව මරවන එකම මතකයට තියෙන්නෙත් මේක විතරයි.

හ්ම්ම් මතකද  ..මේ ඔයා මට පළවෙනියටම දුන්න රෝසමල.

ඒ ලස්සන අතීතය තාම මට අමතක නෑ .අත්දෙක පිටිපස්සට කරලා  හංගගෙන ඉඳල  ලේ රතුපාට ලස්සනම ලස්සන රෝසමලක්  එකපාරටම මගේ ඇස් ඉස්සරහට ගෙනෙද්දී ඇත්තටම මට හිත ගන්න බැරි උනා.මතකද සතුට වැඩිකමට ඇස් වලින් කඳුළු කැට පැන්න හැටි.......

ඒ ලස්සන රෝස මලෙන් දැනිච්ච සුවඳ දවස් ගානක් යනකන් දැනෙන්න ගත්ත. වචනයෙන් විස්තරකරන්න බෑ අපේ ආදරේ මුල්කාලේ වගේම ඒ රෝසමලත් නැවුම් ඇස් අහකට ගන්න හිතෙන්නේ නෑ ඒ තරමට ලස්සනයි. ඒ දවස හරියට අලුතෙන් ජීවිතයක් ලැබුන වගේ.මතකද....මතකද  මම බොහොම පරිස්සමින් පෙති කැඩෙන්න නොදී මල තියාගත්ත හැටි.පුංචි රෝස කටු ඇඟිලි තුඩු වලට වැදිලා ලේ බිංදු ආවත් මම නම් නෙවෙයි ගණන් ගත්තේ.පරිස්සමට ගෙදර අරගෙන ගිහින් රෝස මල පපුවට තුරුළු කරගත්ත හැටි .සතුටින් නටපු හැටි රෝස මල දිහා බලාගෙන හිතින් ගොඩාක් දේවල් කතාකරපු හැටි  මට තාම මතකයි. දන්නවද එදා තමයි ඔයා නිසා මම වැඩියෙන් ම හිනා උන සතුටු උන දවස.

 එදා ගෙදර ගිය ගමන්ම කලේ මම පුංචි වතුර වීදුරුවකට අර රෝස මල දාපු එක.ඉක්මනින්  මල මැලවිලා යන්න ඉඩ දෙන්න බෑ.ඒ තරම්ම මම ආදරෙයි........ගොඩාක්...ගොඩාරියක්.... පුංචි රෝස පෙති වලට වතුර බින්දු ඉහල ඒවා පිනි බින්දු වගේ දිලිසෙන හැටි ආසාවෙන් බලාන හිටිය.දවස් දෙක තුනක් සුවඳ මලේ සුවඳ කාමරේ පුරාම ඉතිරිලා තිබ්බ. මලේ ලේ පාට ලස්සන අඩු නැතිව පිරිලා තිබ්බ.වතුර පල් වෙන්න නොදී දවසින් දවස මාරු කලා.... හ්ම්ම්... ඒත් .....මලේ අග්ගිස්සෙන් මැලවෙන්න පටන් අරන්. නටුවත් අග්ගිස්සෙන් කුණුවෙලා ගිහින්.එදා ඒක දැකල මට ගොඩක් දුක හිතුන.මතකද  මම දුකෙන් කිව්ව හැටි.

මට බැරි උනා ...ආයෙත් වතුර වලින් මල ජීවත් කරන්න බැරිඋනා.ටිකෙන් ටිකේ මල පරවෙනවා සුවඳ ටික ටික අඩුවෙනවා .පෙති ඇකිලිල යනවා.මට මේක දරාගන්න බැරිඋනා.මේ ඔක්කොටම වඩා මට ඔයාගේ වෙනස දරාගන්න බැරිඋනා .හ්ම්ම්...රෝස මල වගේමයි ඔයත්.. දවසින් දවස වෙනස් වෙන්න ගත්ත  ..........

දවසින් දවස පෙති ඇකිලිල පරවෙලා යන  එක  කොච්චර උත්සාහ ගත්තත් නවත්වන්න බැරිඋනා.එදා මම එක රෝස පෙත්තක් වත් බිම වැටෙන්න නොදී  හෙමින්සිරුවට පරිස්සමින් මේ පොත අස්සේ තිබ්බ.ආදරෙන් මලේ පෙති අතගෑව.එත් බයයි පෙති ගැලවිල වැටෙයි කියල.මට දවසින් දවස ඔයාගේ වෙනස්වීම බලාගෙන ඉන්න බැරිඋනා.ඔයා ඈත් වෙද්දී දවසින් දවස මග අරිද්දි මලවගේම ඔයාගේ ආදරෙත් ටික ටික මැරෙද්දි.මම කොච්චරවත්  විඳෙව්ව ..හ්ම්ම් අන්තිමට ඉතිරිඋනේ වේලිච්ච ,දුඹුරු ගැහිච්ච,කරකුට්ටන්වෙච්ච,පෙති ඇලුන රෝසමලක්.

ඔයාගේ ආදරේ මැරිලා.මේ රෝස මල වගේම ඔයාගේ ආදරේ මැරිලා.මැරිච්ච මල කඳ විතරක් ඉතිරිකරන් ඔයා  ජීවිතය අරන් ගිහින්.....

දවස දවස ගානේ ඔයාගේ ආදරය දැනෙද්දී ආයේ ආයේ මතක්වෙද්දී  මේ වේලිච්ච රෝස මල දිහා බලල මම ඇඬුව .කඳුළු කැට ඕන තරම් මේ රෝසමලට වැටෙන්න ඇති.ඒත් ඔයා වගේ ගල් හිතක් ... මේ රෝසමලට ආයේ පන එන්නේ නෑ...ඔරලෝසුවේ කටු තොරතෝංචියක් නැතිව කරකෙද්දී, දවස් ගණන් ඉර නැගල බැහැල යද්දී ,වටේ පිටේ, පාරේ නගරේ රෝසමල් පිපිලා පරවෙලා යද්දි මම මැරිච්ච පුස් බැඳිච්ච රෝස මලක් දිහා බලාගෙන හීල්ලුව .හ්ම්ම්...මම පොඩ්ඩක් හරි ඇස් ඇරලා බැලුවනම්..ඔයාගේ ආදරෙත් මේ රෝසමල වගෙයි කියල පොඩ්ඩක් හරි හිතුවනම් ... මම මෙච්චර විඳවන්නේ නෑ ..හ්ම්ම්... මම පරක්කු වුනා වැඩි ......

ඉස්සර දැනිච්ච රෝස මල් සුවඳ දැන් දැනෙන්නෙ  නෑ ඒ වෙනුවට දැනෙන්නේ මියගිය මැරිච්ච රෝසමලේ මිනී ගඳ.මට තවදුරටත් මේ ගඳ දරාගන්න බෑ මේ මලට ආදරේ කරන්න තවත් හිතෙන්නේ නෑ.තවදුරටත් ආදරේ කරන්න බෑ...මොකටද මම විඳවන්නේ මේතරම්?..නැහැ මට තවදුරටත් ඔයාගේ බොරු ආදරේට වටිනාකමක් දෙන්න ඕන නෑ....ආයේ පේන්නැති තැනකට මේ මල විසික්කරලා දන්නා ඕන.

මම පොත පෙරරලා හෙමින්සිරුවෙන් වේලිච්ච රෝස මල එලියට ගත්ත.හුලන් සැරත් එක්ක ඇකිලිච්ච වියලිපෙති එකින් එක ගැලවිලා විසිරිලා ගියා.ආයේ ඇහැට පෙනෙන මානයටවත් නොපෙනෙන්න රෝස මල ඈතටම විසිකරලා දැම්ම ............හ්ම්ම්ම්  ඒත් ....මැරිච්ච රෝසමලේ පැල්ලමක් පොත් පිටු අතර ඉතිරිකරලා ගිහින් .............