Saturday, November 22, 2014

අතීත මතක -අති විශේෂ ක්‍රීඩා හැකියාව :P

ඔන්න අද අතීත  කතාවක් තමයි කියන්න යන්නෙ. මේ අතීත කතාව මතක් උනේ පහුගිය දවසක  මගේ  සහතික දාපු ෆයිල් එක  අහම්බෙන් දැක්ක වෙලේ.පොත් අල්මාරිය අස්  කරන ඉන්න කොට අහම්බෙන් දැක්ක ඒ නිල් පාට ෆයිල් එක සීරුවෙන් අතට ගත්ත.මම  ඉතිං මේකේ සහතික එකින් එක වැඩිවෙන කල්  කොච්චර කෙල හලන් බලන් හිටියද. ඒ කාලේ මට සහතික වැඩිකරගැනීමේ පිස්සුවක් තිබ්බනෙ .ඇත්තම කිව්වොත් අපේ අය්යන්ඩි ගෙ  සහතික ගාන කවද්ද පහු කරන්නෙ කියා කියා තමයි ඒ කාලේ  සහතික එකතුකලේ. ඉස්සර ඉතිං එහෙම තමයි අය්යට  වැඩිය දෙවෙනි වෙන්න කැමති නෑ ඒ වුනාට අය්යට වඩා මම පන්තියේ වැඩියෙන් ලකුණු ගත්තට එයාගෙ සහතික ගාන පහු කරන්න හෙනම ගේමක් දෙන්න උනා.

 මම නිල්  පාට සහතික ෆයිල්  එක අතට අරන් බිම වාඩි වෙලා හෙමීට  හෙමීට සහතික එකින් එකබැලුව. අනේ ඉතිං මේ ෆයිල් එකට ඉස්සර සැලකුවේ දෙයියෙක්  වගේ නේද කියල මට මතක් උනා .කොච්චර වත් මේක එක එක ඉන්ටර්විව් වලට ගෙනියන්න ඇත්ද.ගිහිල්ල ඉතින් විරිත්තගෙන බලාන ඉන්නවා   සම්මුඛ පරීක්ෂණයේ අය ඒක පෙරලලා බලනකන්.එහෙම ගිය වෙලාවක කවුරු හරි සහතික මිටිය තඹ සතේකට  වත්  ගණන් ගත්තේ නැත්නම් ඉතින් රතු කට්ට පනිනවා. ඇයි හලෝ කොච්චර අමාරුවෙන්ද මේ ටික හරි ගත්තෙ.හැබැයි ඉතිං පස්සේ කාලෙකදී හිතුන මෙච්චර සහතික ගත්තට  වැඩක් නෑ කියල .එත් ඉතිං ඕ බව චුටි කාලේ දැන්නව යැ  දන්නවනම්  අමාරුවෙන් සහතික ගොඩ ගහාවියැ.

ඉතිං  ඕවගේ අතීත දේවල් සිහි කර කර සහතික ටික පෙරලද්දී .ඔන්න අතිවිශේෂ සහතිකයක් ඇහැ ගැටුන මේ සහතිකය කොච්චර විශේෂද කිව්වොත් ඒක ලැමිනේට්  කරලයි තියෙන්නෙ. මොකක්ද දන්නවද ඒ  මගේ ක්‍රීඩා සහතිකේ .වන් ඇන්ඩ් ඔන්ලි  ක්‍රීඩා  සහතිකේ... හරි ඉතින් දැන් මට නෝන්ඩියට හිනාවෙන්න එපා මට එකම එක  ක්‍රීඩා  සහතිකයක් තියනව කියල. ඔහොම  නෝන්ඩියට දැන් හිනා වුනාට බලන්නකෝ මේ කතාව අන්තිමේදී ඔයාල කට ඇරගෙන  ඉඳී මගේ හැකියාව ඇහුවොත් ..  ඔව් ෂුවර් :D .... 

ඔන්න දැන් ඉතින් මගේ  වන් ඇන්ඩ් ඔන්ලි  ක්‍රීඩා  සහතිකේ ගැන කියමුකො ඒක  අතිශය  විශේෂයි. කොහේ ගියත් මම ක්‍රීඩා කලෙමි කියල පෙන්නන්න තියන එකම සහතිකේ ඒ සහතිකය. ඒ ඇරෙන්න ඉතින් එකේ අති විශේෂ දෙයක් ලියවිලා නෑ .එකේ තියෙන්නෙ නිවාසාන්තර ක්‍රීඩා උත්සවේ මීටර 100 දිවීමේ ඉසව්වෙන් මම තුන් වෙනියා ගත්ත කියල...හික්ස් .....:D :D .ඇත්තම කිව්වොත් මේ සහතිකෙත්  මට නිකන් දෙයියො ළඟටම ඇවිල්ල  ඇඟිල්ලෙන් ඇනල දුන්න වගේ.මම හීනෙන් වත් ගන්න හිතපු සහතිකයක් නෙමෙයි. මතකේ හැටියට ඒ මම අට වසරෙ ඉන්න කාලේ. එක දවසක අක්කල අය්යල සෙට් එකක් ඇවිත් ඇහුව හංස නිවාසේ ඉන්නේ කවුද කියල ඔන්න ඉතින් අත  ඉස්සුවම ඇහුව මීටර සීය තරගේ තියනවා දුවන්න කැමතිද කියල.මීට කලින් කිසිම තරගෙකට  දුවල නැති මම ආසාවට  හා කියල දුවන්න ගියා. හික්ස්... කවුද හිතුවෙ මම තුන්වෙනිය  වෙයි කියල. ෂුවර් එකටම එදා අනෙක් නිවාස වල හොඳ ළමයි සහභාගි වෙලා නෑ.ඔය සහතිකේ තමයි ඉතින් හැම තැනකදීම මාව බේරුවේ.ඒ වගේම අතිශය ලැජ්ජාවට පත්වීම පොඩ්ඩකට හරි අඩු කරගන්න හැකි උනේ ඔය සහතිකේ නිසා.ඇයි  ඉතිං අර අපේ අය්යන්ඩි  ගත්ත සහතික තොගේම ගත්තේ ක්‍රීඩා  වලින්නෙ  අය්යගේ  නංගිට එකම එක ක්‍රීඩා  සහතිකයි. අනෙක් ඔක්කොම  සහතික සාහිත්‍ය තරඟ වලින්  වෙන වෙන ලියන කියන අඳින ඒවායේ තරඟ වලින් ගත්තුව.ස්පෝට් මීට් එකේ කප්  ගහන අය්යගේ  නංගිට එක ක්‍රීඩා සහතිකයක් වත් නෑ කිව්වම වස ලැජ්ජාවනේ ඉතින් හැම එකටම පෙන්නන්න තිබ්බේ ඔය සහතිකේ තමයි.

අනේ මන්ද මොන හේතුවක් නිසාද කියල මම සෙල්ලම් කරන්න පිට්ටනියට යන හැමවෙලේම  වැටෙනවා.පිට්ටනියට ගිය දවසක  පහුවෙනිදා මගේ අතේ හරි දණහිසේ හරි ප්ලාස්ටරයක් අනිවාර්යෙන්ම  තියනව. සෙල්ලම් කරත් ඉතිං  හරියට බෝලයක්  අල්ලගන්න බෑ. ඔය වැටෙන, අඬු  කඩා  ගන්න හේතුව නිසාම මම දැන  ගත්ත මට ඔය ක්‍රීඩා කෙරිල්ල හරියන්නේ නෑ  කියල .ගෙදරිනුත් අම්ම කියල තිබ්බේ වැඩිය දඟලන්න එපා පරිස්සමින්.. වැටෙයි ..තුවාල වෙයි කියල.ඒ වුනාට තුවාල වුනාට මොකෝ ප්ලාස්ටරයක් දාගෙන ඉන්න එකෙත් පොඩි  ගතියක් තියනවා ;) .....ඇත්තටම කිව්වොත් මේ සහතිකේ නෙමේ ඊට වඩා වටිනා ක්‍රීඩා සහතිකයක් මට ලැබෙන්න ඕන .ඒත් ඒක  තාම හම්බුනේ නෑනෙ :( ...මං මේ කියන්නේ ඒ ගැන.

ඔයගොල්ළඟට මතකද  ඉස්සර සෞඛය්‍ය  පාඩම  උගන්නන්න වෙනම පීරියඩ් එකක් තිබ්බ. ඕකට  අපි කිව්වෙ පී.ටී. පීරියඩ්  කියල මේ සිද්ධිය වුනේ නවය වසරේ අපිට සෞඛ්‍යය ඉගැන්නුවේ වැලිකල කියල සර් කෙනෙක් . අපිත් හිටියේ හරි ආසාවෙන් ඔය පීරියඩ් එක එනකං මොකද පිට්ටනියට පැනල හිතේ හැටියට නිදහසේ ඉන්න අවස්ථාවක් එන්නෙ  ඔය වගේ  පීරියඩ් එකකනෙ.ඔන්න ඉතිං එදා පාඩමේ හැටියට සර් ට තිබ්බේ අපිට  කවපෙත්ත දාන  හැටි, හෙල්ලය විසිකරන හැටි ,යගුලිය දාන හැටි කියල දෙන්න .මුලින්ම හෙල්ලය විසිකරන හැටි කියල දුන්න ඊළඟට කවපෙත්ත දාන හැටි අපි ඉතින් එකා  දෙන්න සර් කියපු විදිහට  ඒවා හරියට විසිකරන හැටි උත්සාහ කළා .ඊළඟට තිබ්බේ අර තඩි බොලේ උස්සල විසිකරන්න ..මොකක්ද ..වෙන මොකක්ද ඉතිං යගුලියනේ ... කාටවත් එහෙම කියනවා නෙමෙයි ඒ කාලේ මට ඕක  හරියට උස්ස ගන්න වත් බෑ.මොන එහෙකට  මේ මිනිස්සු මේ බර තඩි බොලේ උස්සල විසිකරනවද මන්ද මට හිතුනේ එහෙම. :/ 

.එදා ඉතින් සර් ගාව වටවෙලා යගුලිය දාන්නේ  කොහොමද.. තරඟ  නීති රීති  ඔය ඔක්කොම ඉගෙන ගත්ත... හෙල්ල, කවපෙත්ත විසිකරන්න ගියාට මම යගුලිය විසිකරන්න  නම් ගියේ නෑ .ඔන්න ඕක අත්දෙකෙන් උස්සල විසි කරන්න කිව්වා නම් මම විසිකරනවා ...හෙන තඩි බර බෝලයක් තනි අතින් විසිකරන්න.. අනේ අම්මේ ... ඕක උස්සද්දී මාවත් පාත් වෙනවා වගේ .ඉතින් මොකටැයි  බැරි වැඩ කරන්නේ.සර් කියන ඒවා අහල ඊට පස්සේ අනෙක් ළමයි යගුලිය විසිකරන අතරේ මමයි තව යාළුවො කීප දෙනෙකුයි පැවිලියන් එක  ගාවට ගියා.එතන වාඩි  වෙලා පොඩි කය්යක් දාගෙන තමයි හිටියෙ.

ඒ වෙද්දී අපේ කොල්ලෝ සෙට් එකක් යගුලිය දානවා තවත් ගෑනු ළමයි වගයක් හෙල්ලය විසිකරනවා ...සර් ළමයි  හෙල්ල විසිකරන තැනට වෙලා හිටියේ ටික වෙලාවකින්  මම දැක්ක සර් ගාව ළමයි වගයක් පිරෙනව.ඒ මොකටද බලන්න මමත් කතාව නවත්තල පැවිලියන් එකේ ඉඳගෙන හිටිය පඩියෙන් නැගිටල දුවගෙන ගියා  සර් ගාවට ...එත කොටම තමයි මොකක්දෝ ලොකු දෙයක් ඇවිල්ල දඩාන් ගාල මගේ දකුණු පැත්තේ නළලේ කෙලවරේ වැදුණේ. .වැදුන පාර කොච්චර සැරද  කිව්වොත් මගේ ඔලුව එක පාරටම ගැලවිලා විසික් වුනා වගේ මුළු ඔළුවම එකපාරටම හිරිවැටෙන්න උනා.මොකක්ද දන්නවද උනේ මගේ යාළුවො ඒ කියන්නේ පන්තියේ හිටිය අපත කොල්ලෝ ටික ඒ වෙලේ සෙල්ලන් කර කර හිටියෙ මං කිව්වනේ ඒ අය  යගුලිය ද දා  හිටියේ කියල ඒ සෙල්ලම එසේ මෙසේ සෙල්ලමක් නෙවෙයි  ඒ ගොල්ලෝ යගුලියෙන් කැච් අල්ලන්න අරන්.අර මට උස්සගන්නවත් බැරි යගුලියෙන් මේ අය කැච් අල්ල අල්ල ඉඳල තියෙන්නෙ අත්තටම් මම ඒක දැක්කේ නෑ .මගේ වෙලාවටම මමත් ඒ මැද්දෙන් තමයි දුවල තියෙන්නේ ඉතින් යගුලිය ඇවිල්ල දඩාන්  ගාල මගේ ඔලුවේ වදුණ .හිතාගන්නකෝ යගුලියක්  ඇවිල්ල  ඔලුවේ වදිද්දී දැනෙන සනීපෙ. ......මම අත්දෙකින්ම ඔලුව අල්ල ගත්ත මට හිතාගන්න බැරිඋනා  මොකද උනේ කියල.ඔක්කොම යාලුවෝ කෑගහගෙන මං ලඟට දුවගෙන ආව.එතකොටයි මට ඇහුනෙ මගේ ඔලුවට යගුලිය වැදුන කියල .එතකොට තමයි මට දාඩිය දැම්මේ දෙය්යනේ මම මැරෙයිද ඔලුව පැලිලද  ලේ එනවද ඔය ඔක්කොම හිත හිත සර් ටත් කියල ටක් ගාල ප්‍රථමාධාර දෙන කාමරයට ගියා... ගියා  නෙමෙයි දිව්වා ...

 ගිය ගමන්ම  මිස් කෙනෙක් අයිස් තොගයක් මගේ ඔලුවේ  තිබ්බ මට ඒ වෙලේ හොඳට  සිහිය  තිබ්බ එත් මුළු ඔළුවම හිරිවැටිලා වගේ තිබ්බේ .මම ඔලුව අල්ලන් ඉඳිද්දී මට දැනෙනව යගුලිය වැදිච්ච තැන ටික ටික ගෙඩි ගැහෙනවා අන්තිමට අතට අහුවෙන්න ලොකු ඉදිමුමක්... ඇත්තටම කිව්වොත් එදා නම් මම හෙනට  බය උනා .. දෙය්යනේ මම මරෙයිද  මට මොකද වෙන්නේ..ඔපරේෂන් කරයිද ..ඔලු කට්ට ගලවයිද කොන්ඩෙ  කපයිද .. එහෙමයි හිතුනේ. මටත් වඩා   ගුරුවරු ඔක්කොම බයවෙලා ඒ අය ඉක්මනටම මාව ත්‍රීවීල්  එකක දාගෙන හොස්පිටල් එකට ගෙනිච්ච. ගිය ගමන් මාව ඇඳක හාන්සිකලා .මම ඉපදුන දවසේ ඇරෙන්න ඊළඟට දෙවෙනියට ඉස්පිරිතාලෙකට ගියේ එදා.

 මම ඉස්පිරිතාලෙට ගිහින් පැය  බාගයක් යන්න කලින් අම්ම ආව ඒ වෙලේ වෙද්දී එක ඩොක්ටර් කෙනෙක් මාව බලල තිබ්බේ ඔලුවෙන් ලේ ගැලුවේ නෑ.ඒත් ඇතුලින් ඉදිමිල.ඒක  එච්චර හොඳ  සලකුණක් නෙමෙයි  මොකද අභ්‍යන්තර  තුවාල භයානකයි ඔලුව ඇතුලේ ලේ කැටියක් හැදුනොත් ඒක  ඊට වඩා  භයානකයි .

අම්ම එනකොට අම්ම හොඳටම බය වෙලා ආවේ  මාව දැක්ක ගමන්ම අම්ම බදාගෙන බයටම ඇඬුව  ..මටත් ඇඬුන ..මට මං  ගැනම දුක හිතිලා ඇඬුවෙ..ඒ වගේම මට ඉස්පිරිතාලේ ඉන්නත් බයයි ..ඉතිං අඬ අඬම  කිව්වා අනේ අම්මේ මට ඉස්පිරිතාලේ ඉන්න බෑ  මට ගෙදර යන්න ඕන කියල ..
ඒත් ඉතින් එහෙම යන්න  දෙන්නේ නෑනෙ. ඔන්න ඊට පස්සෙ ආයෙත් පැයකට  විතර පස්සේ තව ඩොක්ටර් කෙනෙක් ආව මගේ ඇස් එහෙම බැලුව .වමනේ ගියාද කියල ඇහුව ...වමනේ ගියොත් ඒක  හොඳ නෑලු ... ඔලුව පලිලත් නෑ එත් ඉදිමුම තියනවා අල්ලද්දි  නිකක් රබර් බෝලයක් වගේ එතන ලේ එකතුවෙලා වගේ  එබෙනවා... බයේ බෑ. ඉදිමුම ඇර  බාහිරින් වෙන කිසිම රෝග ලක්ෂණයක් පෙන්නුවේ නැති නිසා මට කිව්වා පැය  විසිහතරක් හොස්පිටල් එකේ ඉන්න ඊට පස්සේ බලල ටිකට්  කපනවා කියල. අනේ දෙය්යනේ හොස්පිටල් එකේ රැයක්  ඉන්න අම්මෝ  බෑ ... එක නම් කරන්න බෑ. ..මොකක්දෝ හිතේ තිබ්බ බයත් එක්ක මට ඒක  නම් කොහෙත්ම කරන්න බැරි උනා.මං හිතන්නේ මට බය තිබ්බේ ඒ අය මාව බලෙන් උස්සගෙන ගිහින් ඔලුව ඔපරේෂන් කරයි  කියල. ඒ වෙලේ මම අඬ අඬ  කිව්වා අනේ අම්මේ මට කොහොමටත් හොස්පිටල් එකේ  නම් ඉන්න බෑ  මට ගෙදර යන්න ඕන කියල. මැරුණත් කමක් නෑ  යන්න ඕන කියල ....අම්මටත් මගේ ඇඬිල්ල  එක්ක කරගන්න දෙයක් නෑ හරි බලමු මොකක් හරි කරන්න එතකන් ඉන්න කියල අම්ම කෝල් එකක් ගන්න එලියට ගියා ..

 ඔය අස්සේ තව ඩොක්ටර් කෙනෙක් ආව මුලින් හිටිය ඩොක්ටර්ල  ටිකක් සැර  පාටයි. මෙයා  නම් හොඳයි ..මෙය මගේ ලෙඩේ අහල මගෙන් අහපි  යගුලියට ඉංග්‍රීසියෙන් කියන්නේ මොකක්ද කියල ..දැන් ඉහතින් කියහල්ලකෝ යගුලිය වද්ද  ගත්ත එකා  යගුලියට ඉංග්‍රීසියෙන් කියන වචනෙ ..ම්ම්ම්හ් මන් දන්නේ නෑ මම ඔලුව දෙපැත්තට වනුව ඊට පස්සේ තව මොනාද මොනාද විකාර ප්‍රශ්න වගයක් ඇහුව. විභාග තිබ්බද , ලකුණු කොහොමද .. අනේ දෙය්යනේ මේ ඔලුව වැදිච්ච එකාගෙන් ඔය වගේ ප්‍රශ්න අහනවද ..මං  මේ ගෙදර යන්න හදනවා ..මගේ මූණ නම් ඒ වෙලේ හොඳටම බෙරිවෙලා තිබ්බේ. ..වාසනාවට අම්ම ආයෙත් ආව ..මගේ ඇඬිල්ල නිසා අම්ම ඒ පාර අපේ ගෙවල් ළඟ ඉන්න මාම  අඳුරන ඩොක්ටර්ට කතා කරල  එයා  කියල  මම ගැන වගකීම ගන්නම් කමක් නෑ  ටිකක් කපාගෙන එන්න කියල ..ඒත්  හොස්පිටල් එකේ නම් ඩොක්ටර්  ල කැමති උනේම  නෑ ...කැමති නම් බලෙන් ටිකට් කපාගෙන යන්න හැබැයි ඊළඟට අපි වග කියන්නේ නෑ  කිව්ව. :(  ඔහේ ඕන දෙයක් මං ආයෙත් බලකරල  අම්ම එක්ක ගෙදර ආව.ගෙදර ආවට මොකද ඔලුව පහලට හරවන්න බෑ  රිදෙනවා... කකියනව...  අර බැලුම වගේ එබෙන ඉදිමුම් ගෙඩිය තාමත් ඇල්ලුවම එබෙනවා. 

 එදා රෑම මාව ගෙවල් ළඟ අඳුරන ඩොක්ටර් ගාවට ගෙනිච්ච ගෙනිච්ච ගමන් ඩොක්ටර් ඇහුවේ මොකද යගුලිය දෙකට කැඩුනද  කියල ..අන්න ප්‍රශ්නෙ  මට ඒක  අහගන්න බැරි උනානේ...කොහොමින් කොහොම  හරි මට ඉදිමුම ඇරෙන්න වෙන කිසිම අබාධයක්  තිබ්බේ නෑ.හදිස්සියේ හරි වමනේ දාල ලෙඩ උනානම් එහෙනම් ඔළුවේ  ලේ කැටියක් ඇති කියල හොස්පිටල් එකේ ආයේ නවත්තන්න  තිබ්බ .එච්චර හය්යෙන් යගුලිය වැදිලත්  මම වාසනාවන්ත විදිහට බේරිලා .යගුලිය දාපු කොල්ලෝ නම් හිතුවේ මං මැරෙයි කියලලු හික්ස් ... මටත් එහෙම බයක් තිබ්බ...මොනා  හරි ලොකු දෙයක් වෙයිද ඔපරේෂන් කරයිද  එහෙම උනොත් ආයේ ඉස්කෝලේ යන්න බැරිවෙයිද  ඔන්න ඕවගේ ප්‍රශ්න කෝටියක්  ...හැබැයි එදා ඉඳල අද වෙනකන්  මට කිසිම අබාධයක්  නෑ ..හැබැයි එදා බැලුම වගේ එබී එබී තිබ්බ ඉදිමුම  තිබ්බ තැන අද ඒ විදිහටම හය්යට ගෙඩි ගැහිලා තියනවා ඒක හැමදාම එදා යගුලිය වැදිච්ච මතකේ ආයෙ ආයෙ  මතක් කරනවා ... 
ගොඩක් අය  මේ කතාව  ඇහුවම  පිළිගන්නේ නෑ යගුලියක් ඔච්චර හය්යෙන් වැදිලා ඔපරේෂන් එකක් වත් නොකර හොඳින් යහතින් ඉන්නවා කිව්ව්වම සමහරු හිතන්නේ මං බොරු කියනවා කියල පස්සේ කාලෙක යගුලිය දැම්ම කොල්ලෝ කිව්වෙත් එයාල උපරිම වේගෙන් යගුලිය  එහාට මෙහාට විසික් කලේ කියල .මං  හිතන්නේ මං  ලාවට වාසනාවන්තයි ..හැබැයි ඉතින් ඔය සිද්ධියෙන් පස්සේ මට පිට්ටනිය තහනම් කලාපයක් උනා  අම්ම හොඳටම බයවෙලා හිටියේ ඉතින් අන්තිමට මගේ වන් ඇන්ඩ් ඔන්ලි  ක්‍රීඩා සහතිකේ විතරක් මට ඉතිරි උනා ...හැබැයි ඉතින් මම මොකක් හරි පිස්සු හරි ගොන් වැඩක් හරි කරපුවම කවුරු හරි ඇහුවොත් ඔලුව කොහේ හරි වද්ද  ගත්තද කියල මට කියන්න හොඳ උත්තරයක් තියනවා.. :P  ..හික්ස් ඒකත්  නරකම නෑ  නේද ..හැබැයි මට දුක යගුලියත් වද්දා ගෙන මේ යහතින් හිටියට කිසිම ක්‍රීඩා සහතිකයක් නෑනේ ඇයි  හලෝ ඔලුවෙන් යගුලියට ගහල සෙල්ලම් කරන හැටි මුළු ඉස්කොලෙටම මුලින්ම අඳුන්නල දුනේ මමනේ.... එහෙව්  අතිවිශේෂ හැකියාවක් තියන මට කිසිම සම්මානයක් නෑ .. :(




Sunday, November 9, 2014

කෘතිම හදවතක්

මුල්ම දවසේ ඔහු  දුටු විට 
ලබ් ඩබ් ගා ගැහුණු මෙ හද 
ඩග් ඩග්  ගා  මහහයියෙන් 
කම්පන දුන්නා 

මල් හීසර කොහේ වැදුනද 
රිදුනෙත් නෑ මගෙ හදවත 
හදේ කොතැන ආල කවක් 
ගෙතෙමින්  තිබුණා

නෙතට නෙතක් එක වුන විට 
හදට හදක් යාවුනාද 
ආල හැඟුම් මෝදු වෙවී 
දළු ලා වැඩුනා 

මුළු හදින්ම  ආදරෙලු 
ඔහු ජීවය පුදනවාලු 
රෝස මලක් මට දීලා 
ආදරෙ කිව්වා 

එහෙම කියූ මා පෙම්බර 
දෑ අවුරුදු ගෙවෙන්න පෙර 
මා  හැරදා වෙන හදකට 
ආලය පෑවා 

රෝසමලේ නටුවේ කටු 
මා හදවත රිදපු කටු 
මතකය හා බැඳී ආලය 
වේදනා දුන්නා 

අමතක කරනට ඔහු අද 
සොයනෙමි ඔහු බැඳි ආලය 
හදෙහි කොතැන  ඉතිරිවීද 
විමසා බැලුවා 

ධමනි ශිරා පිරි හදවතෙ
රුහිර පිරුණු කෝෂිකාවේ 
කොහි ඇත්දැයි මගේ ආලය 
සොයල බැලුවා 

සොයා ගන්න නොහැකිම තැන 
වෙනත් විසඳුමක් නැතිකොට 
තිබුණු එකම එක හදවත 
ගලවා  දැමුවා 

ජීවත් වෙන්නට රිසිතැන 
කෘතිම හදවතක් අරගෙන 
බද්ධ කරල හරි ගානට 
සකසා තැබුවා 

ආලය හදෙහී  ඇත්නම්
පලවා හරිනට රිසිනම් 
තිබුන එකම එක විසඳුම 
මෙය බව සිතුනා 

අහෝ දුකකි ඉරකි තිතකි 
නැත මාහද සුව වූයේ 
තාමත් ඔහු බැඳි  ආලය  
සිහියේ ඇතුවා 

ආලය හදෙහී නැත්නම් 
ආලය කොහිදැයි කියපන් 
අරුම පුදුම මේ ආලය 
තවමත් සෙව්වා 







Saturday, November 1, 2014

මුරණ්ඩු සිත -නිදහස සොයා යාම

චූටි දුව මම හෙට අනුරාධපුරේ මලගෙදරකට යනවා මාමත් එක්ක. තාත්ත හෙට වැඩ ඇරිලා එහෙම්මම පාටි එකකට යනවා කිව්ව.ඔය හෙට ගෙදරනෙ  ඉන්නෙ පරිස්සමින් ඉන්න  හොඳේ.හොඳට දොරවල් අගුලුදාළ ඉන්න.කවුරු ආවත් දොර අරින්න එපා.බල්ලව ඇරල තියන්න.ආධාර කාරයෝ එයි රැවටෙන්න එපා  ළඟටවත් යන්න එපා හොරුත් එනවා ඔය වගේ. ගේ ඇතුලටම වෙලා ඉන්න හරිද. තාත්ත ගියාට පස්සෙ  ගේට්ටුව ඇතුලින් ඉබ්බා දාගන්න .මොනවහරි  වුනොත් ටක් ගාල තාත්තට කෝල් එකක් දෙන්න. ඔන්න මං කිව්වා දේ මතකනෙ ජනෙල් දොරවල් ඇරලා නිදාගන්නවා එහෙම නෙවෙයි.

හ්ම්ම් ..හෙන ලොකු උපදෙස් මාලාවක්  අම්ම මට එදා රෑත්  දුන්න.ඔක්කොම මතක තියාගන්න ඒ  තරම් අමාරු උනේ නෑ මොකද මේ මං ඇහුව පලවෙනි වතාව නෙවෙයි. මේ ටික මේ උපදෙස් මේ විදිහටම දහස් පාරකට වැඩිය මම අහල ඇති.ගෙදර වෙන කවුරුත්ම නැතිව මම විතරක් ඉන්න දවස් වලට  හැමදාම ඔය ටික අහනවා.ඇත්තටම එහෙම දවස්වල තනියම ගෙදරට වෙලා ඉන්න ආස උනත් ගෙදරින් එලියටවත් බහින්නැතිව බයේ ගේ අස්සේ ඉන්න එක වෙලාවකට එපා වෙලා තිබ්බේ.මොනවා කරන්නද.ඒත්  ඉතින් මේ තරම් දේවල්  අම්ම කියන්නේ ඇයි  කියල හිතාගන්නත් පුළුවන් මොකද පත්තරයක් දිග ඇරියත් තියෙන්නේ කවුරුහරි කෙල්ලෙක් දුෂණය කරපු එකක් එහෙම නැත්නම් ගෙදරකට හොරුපැන්න එකක් ,පහර ගැනීමක් මංකොල්ල  කෑමක්  බලන් යද්දී ඉතින් ඇත්ත තමයි නිදහසේ තනියම ගෙදරට වෙලා ඉන්න එක තමයි භයානකම දේ.ඇයි  ඉතින් තනියම ඉඳිද්දී  කොයි වෙලේ හරි ගෙදෙට්ට හොරෙක් පැන්නම  මොන දෙය්යන්ට කියන්නද? අනෙක අහල පහල මිනිස්සු ගැන විශ්වාසෙ තියන්නත් බෑ .එකපාරක් මහ දවාලක අහල පහල හැමෝටම පෙනෙන අපේ ගෙදරට හොරු පන්න දවසේ කවුරුත් නොවෙයි  කටක් ඇරියේ.මනුස්සයෙක් කෑගැහුවත් ගෙදරින් එලියට බැහැල බලන්න දෙපාරක් හිතන  මිනිස්සු ඉන්න තැනක මූනට දැක්කත් හිනාවෙලා යන්න බැරි තරම් කුහකත්වයක් තියන සමහර මිනිස්සු ඉන්න තැනක උදව් කරන්න ඉතාම අතලොස්සක් ඉන්න තැනක අම්ම මෙහෙම කියන එක සාධාරණ  තමයි.ඔන්න ඔය වෙලේ තමයි කොල්ලෝ ගැන අතිශය ඉරිසියාවකුත් කෙල්ලෙක් වීම ගැන මහා දුකකුත් ඇතිවෙන්නෙ.


පොඩි කාලේ කිව්වේ මෙහෙමයි.

ඔන්න අන්දුරන්නැති  කවුරුත් මොනවත් දුන්නට ගන්න එපා.
බස් එකේ යද්දී බලාගෙනයි එක එක මිනිස්සු ඇඟට එයි  බලාගෙන 
සමහර රස්තියාදු කොල්ලෝ ඉන්නවා රැවටෙන්න එපා
දන්නැති අයත් එක්ක කතා කරන්න එපා  තනියම කොහෙවත් යන්න එපා   ඔක්කොම එපා එපා එපා ... හ්ම්ම් ...

ඉස්සර ගෙදර මම තනියෙන් ඉන්නවට නම් අම්මල කොහෙත්ම කැමතිම නෑ ආච්චි හරි ගෙදර ඉන්න ඕන.දැන් ඉතින් ආච්චිත් නැතිවෙලානෙ.කාලයක් බය පොඩ්ඩක් නැතිවෙලා තිබ්බ එත් ඉතින් ආයෙ  ගමේ කොහේ හරි තැනක හොරු  පැනල කියල ආරංචිඋනොත්, පත්තරේ ඔයවගේ සිද්ධියක් දැක්කොත් ඉතින් මගේ නිදහස  ගේ බිති ඇතුලට සීමා වෙලා. මං මේ  නිදහස කියන වචනෙට මෙච්චර ආදරේ කරන්නේ .මං හීන මවන නිදහසට මෙච්චර හුල්ලන්නෙ ඒකයි .හැබැයි මට හිතෙනවා මං  ඒ නිදහසට පෙම් කරන එක හරියට පලගැටියෙක්  ඉටිපන්දම් දල්ලට ප්‍රේම කරනවා වගේ කියල.

ඔන්න එදත් මම අම්ම කිව්ව  හැමදේටම ඔලුව වනල  හොඳ  ළමයෙක් වගේ නිදා ගත්ත හැබැයි මගේ හිතේ වැඩ කරපු අදහස ලාවට හරි අම්ම කියෙව්වනම් ආයේ ඉතින් එක දවසක් හරි මම ගෙදර තනියෙන් ඉන්නවා බොරු.

පහුවෙනිදා උදේම අම්ම මාව නැගිට්ටුව ඒ උදෙන්ම අම්මයි තාත්තයි ගෙදරින් යන නිසා මම අම්මයි තාත්තයි යනකන් බලන් හිටිය.ඊට පස්සේ ඇඳට වෙලා කල්පනා කරා මොකද  කරන්නේ මම මගේ නිදහස තනියම බුක්තිවින්දිනවද නැත්නම් හැම සීමාවක්ම බිඳ දාල මුරණ්ඩු විදිහට මම මගේ නිදහස හොයාගෙන යනවද.ජීවිතේ එක දවසක් හරි බයක් නැතිව හුස්ම ගන්න අදවත් පුලුවං වෙයිද ?ගෙදර ඔක්කොම දොරවල් ඇරලා ඕන එකෙක්  එත්දෙන් කියල චන්ඩිය වගේ ඉන්නවද  නැත්නම්  වෙනද වගේ ගේ අස්සට වෙලා ගෙම්බෙක් වගේ ඉන්නවද  නැත්නම් කොහේ හරි යනවද ? මොකද කරන්නේ මගේ හිත අහනව. මං හිතත ඇතුලෙන් මගේ හීන එකින් එක පෙලගස්සුව බර අඩුම හීනේ මොකක්ද.චූටිම  හීනයක් .සැහැල්ලුව නිදහස සතුට කැවිච්ච චූටි හීනයක්. හීන මල්ල එලියට  ඇදල ඇදල අන්තිමට එකක් හොයාගන්න පුළුවන් උනා  ඊටපස්සේ ආයෙත් හීන මල්ලට ඉතිරිහීන ටික පුරෝලා පරිස්සමට ගැට ගහල තිබ්බ වෙනින් දවසක් අවොත් ආයේ ඇරලා බලන්න.

මම බිත්ති ඔරලෝසුවේ වෙලාව බැලුව වෙලාව උදේ 7.30 ඉක්මන් කරන්න ඉක්මන් කරන්න ඔයාගේ වෙලාව සීමිතයි හිත මට කලබල කරනව.මම  ඉක්මනට ලෑස්ති උනා නිලපාට  ඩෙනිමක් ඇඳලා  මම ආසම  රතු අත්දිග කොටු කොටු ෂර්ට් එක ඇඳලා  ඒක වැලමිට ගාවට වෙනකන් නවා  ගත්ත.කොන්ඩෙත්  ඕනවට එපාවට පෝනිටෙල්  එකක් ගහල  කන්නාඩිය ගාවට පොඩ්ඩක් බෙල්ල දාල බැලුව හි... හී ..කොල්ලෙක් වගේ මං මටම හිනාවුණා ..මේ පිස්සු කරන්න වෙලානෑ  දැනටමත්  පරක්කුයි අම්මල එන්න කලින් ආයේ එන්න ඕන .. යමු යමු ..ඔන්න හිත ආයෙත් කලබලවෙලා ..මං  ටක් ගාල දොර වහල යතුරත් අරන්  ගෙදරින් එලියට පැනගත්ත.

හතිදාගෙන දුවල ගිහින් 138 බස් එකක් අල්ල ගත්ත .කොටුව ස්ටේෂන්. මම ටිකට් එකක් ගත්ත.

හිත වෙනදට වඩා  හය්යෙන් ගැහෙනවා.හරිම නොසන්සුන්.ඒ අස්සෙන් වරදකාරී හැඟීමකුත් දැනෙනවා  නෑ කමක් නෑ  මම හරි මම මගේ  වරදකාරී  හැඟීම යටපත්කරන්න උත්සාහ කලා.ඔයාල හිතනවද ඒක ලේසි වැඩක් කියල නෑ කොහෙත්ම නෑ. පලවෙනි වතාවට මෙහෙම කරන්නේ.හිත දෙගිඩියාවෙන් .මොනවා හරි වෙයිද ? අම්ම බනීද ?හදිසියේ හරි අම්ම හරි තාත්ත හරි  ආපහු හැරිලා ගෙදර ආවොත් එයාල මොනවා කරයිද ? මට ගුටි වැස්සක් ??? .හිත අහනවා.. අවුලක් නැද්ද ?ඔයාට යන්නම ඕනද  ? තව පොඩ්ඩක් හිතනවද... මගින් බැහැල ආයේ ගෙදර යනවද?  ..මම හිතට කිව්වා නෑ අපි යමු. හිත ඒ පාර නිහඬ උනා.

මම ස්ටේෂන් එක ළඟටම යන්නේ නැතිව පිට්ටු බම්බුව පේන  තෙක් මානෙන්  බස් එකෙන්  බැස්ස  කොළඹ හරිම ලොකුයි. මං එකේ ඉන්න චුට්ටං  කුඹියෙක් වගේ. මමWTC  එක තියන පාර දිගේ හෙමිහිට ඇවිද ගෙනගියා ඈත පේනවා නිලට නිලේ මුහුද . අන්න මගේ සිහින ඉසව්ව.මගේ හිත කියාගන්න බැරි තරම් සතුටින් පිරිලා.මගේ හීන ගොඩේ තිබ්බ චූටිම හීනේ මොකක්ද ? ඔයාලට හිතාගන්න පුලුවන්ද ?ගෝල්ෆේස්  එකේ උදේ ඉඳන් හවස් වෙනකන් තනියම  නිදහසේ දවස ගෙවන එක.කවුරුත්ම නැතිව මම තනියෙන් ...මගේ හිතත් එක්ක දවසක්....අය්යෝ හලෝ ඕකද ඔයාගේ හීනේ? ඔයාල මට දැන් හිනාවෙයි .....හරි හිනාවෙන්නකො......................ඉවරද හිනාවෙලා ? ??   මම කියන්නම් මේක හීනයක් උනේ කොහොමද කියල .

හැමදාම උදේ හවස  මම තාත්ත එක්ක බයික් එකේ කැම්පස්  යන්නෙ ගෝල්ෆේස්  එක පහු කරන්  ඒ කියන්නේ ගාලුපාරෙන් ,සමහර දවස් වලට  වැල්ලවත්ත හරියේ ඉඳන්ම රේල්පාරත් එක්ක තියන මුහුද බලාගෙන එනවා. කෝච්චි යද්දී  ඒ කෝච්චියකට නැගල මුහුද පැත්තට බෙල්ල දාල යන්න තිබ්බ නම් කියල හිතුන.මොන හේතුවක් හින්දද මං දන්නේ නෑ මං මුහුදට මාර විදිහට ආසයි.ඒ වගේමයි කෝච්චි වලට.හැමදාම උදේ යනකොට මුහුද දිහා බලන්නේ හරි ආසාවෙන් හිතේ තියන හැමදේම මුහුද දැක්කම නිදහස් වෙනවා .හැම ප්‍රශ්නයක්ම  කනස්සල්ලක්ම මුහුද ගිලගන්නවා වගේ. කැම්පස් ගිය මුල් කාලේ රැග් එකේ තිබ්බ පීඩනයත් එක්ක කැම්පස් යන්න එපා වෙද්දී උදේ පාන්දර මුහුද දකින එක මට මොකක්දෝ සැනසීමක් උනා.ඇත්තටම  උදේ පාන්දර ගෝල්ෆේස් එකට වෙලා  ඉන්න අය ගැන මට තිබ්බේ ඉරිසියාවක්. උදේම නිදහසේ බංකුවක්  උඩට වෙලා ලුණු මිශ්‍ර  වෙච්ච හුළඟ ඇවිත් මූන ඉඹගනිද්දී  තෙරක් නොපෙනෙන ඈත මුහුද දිහා බලාන ඉන්න මට ඕන උනා ...හරි ඕකට ඉතින් හීනයක් තියාගන්න ඕනද?  ඕකට නිකන් ඇවිල්ල යත හැකිනේ ඔයාගේ හිත මගෙන් අහනවා නේද ? ඔව් මන් දන්නවා.මොකුත් ඕන නෑ මේ ටික අහන්නකො. දවසක් මම  අපේ  යාළුවො කට්ටියක් එක්ක ගෝල්ෆේස් යන්න ඕන උනා  අම්ම ගෙන් ඇහුවම ප්‍රශ්න කෝටියයි.කවුද යන්නේ? කා එක්කද යන්නේ ?කීදෙනෙක් යනවද? තනියම යන්න එපා ඔය හරියේ නරක මිනිස්සු ඉන්නවා ...මේ දේ අය්ය  අම්මගෙන් ඇහුවනම් අම්ම කිසිම දෙයක් අහන්නේ නෑ. මං දන්නවා  මේ ඔක්කොම මං කෙල්ලෙක් නිසා. මොන එහෙකටද අප්පා කෙල්ලෙක් උනේ මොකක්ද තියන නිදහස හැම එකක්ම එපා එපා එපා ... යාලුවොත් එක්ක යන්න දෙන්නත් බය වුනාම තනියම යන්න දෙයිද ? නෑ කොහෙත්ම නෑ.අන්න එකයි මට තනියම මෙහෙ  එන්න ඕන උනේ .

මං  පාර  දිගේ ඇවිද ගෙන ගියා.  මුහුද පැත්තෙන් ආව හීතල හුළඟක් මාව සාදරයෙන් පිළිගත්ත. මං කෙලින්ම ගියේ බංකුවක් ගාවට. මං එතන වාඩිවෙලා  ගොඩක් වෙලා හිටිය.

 මුහුදේ රැලි උඩ  පනිනවා ආයෙ  පාත් වෙනවා සමහර රැලි උඩ පැනල  මුහුද අස්සෙ හැංගෙනවා.උඩටම පැන්න සමහර රැලි වේගෙන්  ඇවිත් වෙරලෙ  තියන ගල් හප්පගෙන වතුර මලක් වගේ වතුර විසික්කරනවා. මුහුදේ තාලෙට  ඈත තියන බෝට්ටුවක් හෙමිට හෙමිට  පැද්දෙනවා එක බලන් ඉන්න මගේ හිතත් පැද්දි පැද්දි  හදවතින් ගැලවිලා කාන්සලු ගතිය, දුක, විඩාව,දෙගිඩියාව ඔය  ඔක්කොම අරගෙන මුහුදට විසිකරලා ඈතට පාවෙලා යනවා පාවෙලා යන්නේ මගේම මගේම මට විතරක් අයිති මනෝ ලෝකෙට.




මම ටිකක් වෙලා ඇස් පියන් මනෝ ලෝකෙට  යන්න ඉඩ දුන්න .හැබැයි දිගටම ඇස් පියන් ඉන්න බය හිතුන අනේ මන්ද සමහර විට මට අම්ම කිව්වා දේ මතක් උනා  "ඔය හරියේ නරක මිනිස්සු ඉන්නවා ".....

ඇත්තටම කිව්වොත් මට ඕන මෙතන මුළු දවසම ගත කරන්න ලස්සන සින්දුවක් අහන ගමන් උණු උණු තේකක් බිබී ලස්සන චිත්‍රයක් සිතුවම් කරන්න.එහෙම නැත්නම් මම ආසම සින්දුවක්  මෙතනට වෙලා ගිටරයකින් වාදනය කරන්න. වැල්ලට පැනල කෑගහල නටන්න. වැලි එකතුකරලා පොඩි එකෙක් වගේ වැලි මාලිගා හදන්න.වැල්ලේ මගේ නම ලියල  මුහුදු රැල්ල ඇවිත් මගේ නම අරගෙන යන හැටි බලන්න චුටි චුටි සිප්පි කටු ඇහිඳින්න එකේ ඇතුලේ මුතු ඇට  තියනවද බලන්න. චක් චක් ගාල වැල්ලේ පෙණ පිඩු  පාගාගෙන පැන පැන  ඈතට දුවන් යන්න .ඔන්න ඕවගේ අහිංසක ආසාවල් ගොඩක් තමයි මට තිබ්බේ හැබැයි ඔය කිව්ව දේවලින් සමහරක් කරන්න මට මුළු ගෝල්ෆේස් එක වටේටම ඇඳිරිනීතිය දාල මං විතරක් එන ක්‍රමයක් සැලසුම් කරන්න වෙයි ඇයි  දෙය්යනේ  නිකමට හිතන්න වැල්ලට වෙලා මූදේ රැලි පාග පාග මං  නටද්දී මං පිස්සියෙක් කියල කවුරුහරි මව හොස්පිටල් එකට  ඇදගෙන ගියොත්.ඒ නිසාම ඔය සිතිවිලි වලින් සමහරක්, ඉටු කරන්න බැරි ආසාවන් මම ආයේ හීන මල්ලට දාල ගැටගැහුව.

මම බංකුවට වෙලා පැය 2,3වත් ඉන්නැති මම දැක්ක එක්කෙනා දෙන්න මං දිහා ඕනෑකමින් බලාගෙන යනවා මට මොකෝ ඕන දෙයක් හිතපුවාවේ මං අහක බලාගත්ත.

දවල් වෙන්න කලින් මට වැල්ල පාගන්න ඕන උනා මං හෙමිහිට  වැල්ල පැත්තට ගියා. වැල්ල දිහා බලන එකම ආස හිතෙන දෙයක්. චුට්ටක් මැද්දට ගියාම රැල්ලෙන් එන වතුර පාරේ සැර කකුල් වලට හොඳට දැනෙනවා වෙරළට එන රැල්ල අයෙත් මුහුදට යන්නේ මගේ කකුල් වටේ තියන වැලිත් හෝදගෙන වැල්ල කිරි පාට පෙණත්  එක්ක ආපහු යන සැර කකුල් ඇදල  ගන්නවා වගේ.එක හරියට සුදුපාට ශෝල්  එකක් කකුල වටේ දාල මුහුද දිහාවට අදිනවා වගේ. මං ඈත මුහුද දිහා බලාගෙන මුහුදත් එක්ක හිනා උනා. තව ටිකක් මුහුද දිහාට ගියා. හොඳ හුස්මක් ගත්ත .සැහැල්ලුයි ජීවිතේම සැහැල්ලුයි හිත සතුටුයි  මාරම සතුටුයි.සංකීර්ණ ජීවිතේ මොහොතකට අමතකඋනා  මගේම ලෝකෙක මං  ආයෙත් පාවෙලා  ගියා.

මගේ ජීවිතේ තියන හීන වලින් එකක් මේක. මේක චූටි හීනයක්.  තව තියනවා ....ලෝකේ වටේ තනියම ඇවිදින එක වෙන කවුරුත් එක්ක නෙමේ තනියෙන්  මම විතරයි ලොකු කැමරාවක් අරන් ලස්සන කඳුවැටි වලට නැගල ඈත පින්තූර  ගන්න, ලස්සන ලස්සන මල්වල, සත්තුන්ගේ පින්තුර ගන්න.හවස් වෙලාවක මුහුදක් අයිනට වෙලා ගිනිමැලයක් ගහගෙන ලස්සන සින්දුවක් කියන්න ..මේවා හීන විතරනේ ඔයාල හිතනවද මට එහෙම යන්න වෙයි කියල.කැම්පස් ඇරිලා රැවෙලා  ගෙදර එනවට බය ගෙදරින් පිට කොහේ හරි තනියම යනවාටත් බය කොටින්ම ගෙදර තනියම ඉන්නවටත් බය ගෙදර අය  මේ හීන වලට ඉඩක් දෙයිද නැත්නම් හීන ටික අඳුරු පෙට්ටියක දාල තඩි ඉබ්බෙක් දාල යතුර හංගයිද ?.ගෙදරින් කැමතියි කියමුකෝ  මේ සමාජයේ  අද වගේ කාලෙක කෙල්ලෙක්ට එහෙම තනියම ඉන්න පුලුවංවෙයිද ..මං කියන්නේ කිසිම කරදරයක් නැතිව.????කොල්ලෙක්නම්  කරදරයක් නැතිව ලෝකේ වටේ සංචාරය කරයි ඒත් කෙල්ලෙක්ට? ?..  :( හරිම නරකයි  ...........

මම තව ටිකක් වෙලා රැල්ල පාග පාග හිටිය ඒත්  වැඩිවෙලා එතන ඉන්න හිත දුන්නේ නෑ අම්ම කිව්ව කතාව ආයෙත් මතක් උනා.ටිකක් රස්තියාදුපාට කොල්ලෝ සෙට් එකක් මං දිහා බල බල මොනවද කියව කියව  හිටියේ මං  හෙමිට එතනින් මාරු උනා. පොඩි බඩගින්නක් දැනුන නිසා උණු උණු  වඩේ එකක් අරන් ආයෙමත් බංකුව  උඩ වාඩි උනා....මේ වෙලාවේදී තමයි හිත ගැහෙන සිද්ධියක් උනේ.අම්මගෙන්  කෝල් එකක් ..ඉවරයි  දැන් මොකෝ කරන්නෙ ෆෝන් එක දිහා බිරාන්ත වෙලා බලාගෙන මං ටිකක් වෙලා කල්පනා කලා.ලොකු හුස්මක් අරන් ...හලෝ අම්ම ...

හලෝ පොඩි දුව ගෙදර පරිස්සමෙන් නේද.උදේට කෑවද ?

අහ්හ් .. ඔ ..ඔව්.. අම්ම...මම කෑව  ..මං  හොඳින් ..මගේ වචන පැටලුනා  ..

හා  එහෙනම් පරිස්සමින් මං ඉක්මනට එන්නම්  බුදුසරණයි අම්ම ෆෝන් එක තිබ්බ.
සාමාන්‍යයෙන්  මං ගෙදර තනියෙන් ඉන්න දවසට අම්මයි තාත්තයි 3,4 පාරක් කතා  කරනවා. ඒ මං  හොඳින්ද අහන්න.ඇත්තටම මට එයාලට වැරද්දක් බොරුවක් කරන්න ඕන උනේ නෑ  නරක වැඩක් කරන්නත් ඕන නෑ එත්   මං ජීවත් වෙන්නෙ  සීමාවල් නීතිරීති සමාජ බැමි වලින් හදපු කුඩුවක නිදහසේ හුස්මගන්න බැරි කිරිල්ලියෙක් වගේ කියල හිතුන.ඒක  ගෙදර අයගේ වැරද්දක් නෙවෙයි මේ සමාජයේ වැරද්දක් ? 

අම්මේ මං ආසයි දවසක ඉන්දියාවට ගිහිල්ල සංගීතය ඉගෙන  ගන්න හින්දි හරි ලස්සන භාෂාවක් මට ආසයි එහෙ ගිහිල්ල හින්දි ඉගෙන ගන්න. එහෙ එක එක ප්‍රාන්ත වල තියන මිනිස්සුන්ගේ භාෂාවල සංස්කෘතියේ වෙනස්කම් බලන්න මගේ ඉන්දියාවේ යාළුවො හම්බෙන්න ..ඊට පස්සේ කැනඩා යන්න ආසයි තව අර චීනේ චීන මහා ප්‍රකාරේට යන්න. ජපානේ සකුර මලක් කනේ ගහගෙන ලස්සන පින්තුරයක් ගන්න හරි ආසයි.ඔන්න ඕවගේ ආශාවන් ගොඩක්  හීන මල්ලෙන් එලියට දාපු දවසට පිස්සුවෙන් වගේ අම්මත් එක්ක කියවනව අම්මත් ඔහේ අහන්  ඉන්නවා .හැබැයි ඒ වෙලාවට අම්මගේ ඔලුවේ වැඩ කරන හිතිවිලි මං දන්නෑ .අම්මේ මං එහෙම ලෝකේ වටේ යන්නද මං අම්මගෙන් අහනවා .අම්ම කියනවා දැන් ඇතිනේද හීන ලෝක වල හිටිය.. දැන් මේ පොල් ටික ගාල දෙන්න නැත්නම් පාඩම් කරන්න යන්න .හ්ම්ම් ..එතැනින්ම ආයෙත් අර එලියට දාපු හීන ආයෙත් හීන මල්ලටම ඔබා ගන්නවා.

එක්කෝ මට පිස්සු නැත්නම් මගේ හිතට පිස්සු  නෑ නෑ  මේ එකක් වත් නෙමේ මේ සමාජය නපුරුයි නරකයි අසමානයි දුෂ්ටයි.එකනේ මෙච්චර කෙල්ලන්ට නීතිදානේ නිදහසේ ඉන්න දෙන්නැත්තෙ. රැකගන්නයි ආරක්ෂා කරගන්නයි  අරවයි මේවයි ගොඩයිනෙ .මට අද වගේ දවසක ඕව හිතන්න ඕන උනේ නෑ මට නිදහසේ අද දවසම ගෙවන්න ඕන උනා ඒත් මේ හිතිවිලි එන එක නවත්වා ගන්න බැරිඋනා .

මං හිතන්නේ අද දවසෙන් බාගයක්ම මම මෙහෙ. දවල්ට කන්නත් ඕන නෑ වගේ  හවස ඉර බහිද්දී මුහුදේ ලස්සන බලන්නත් ඉන්න ඕන.මේ මුහුද ,සොබාදහමේ එක සොඳුරු නිමැවුමක්, මගේ ජීවිතේ සැහැල්ලුව නිදහස ඇතිකරන අපූරුව.ඇයි ගොඩක් අය  නිදහසේ ගත කරන්න මුහුදක් ගාවට එන්නේ කෙනෙක්ට හිතන්න පුළුවන්නේ මේක නිකන්ම නිකන් වතුර ගොඩක්නේ  කියල.ඒත් ඔය හැමෝගෙන්ම නිකමට අහල බලන්න මුහුද ගැන ඇත්තටම ඒ අයට දැනෙන්නෙ මොකක්ද කියල.

මුහුදයි ..නිදහසයි... මමයි..හ්ම්ම් ... දවස නරකම නෑ.මුරණ්ඩු තීරණයක් ඒත් මේ මගේ හීන ලෝකෙ තුල මං ජීවත් වෙන්න  චරිතය. ඒ චරිතයට හෙමින් හෙමින් හුස්ම කවල ජීවත් කරවන්න මං  ආසයි  එතකොට මේ ලෝකේ මං ආසම විදිහට නිදහසේ ඉන්න පුළුවන් .

දන්නෙම නැතිව හවස් වෙලා මට හවස් වෙනකං ඉන්න ආසයි ඉරේ  රන්  පාට සායම් මුහුදේ ගෑවිල මුහුද දිලිසි දිලිසි තියන හැටි බලන්න හවස් වෙනකං ඉන්න මං ආසයි ඒත් හවස් වෙනකං තනියම ඉන්න මොනවා උනත් හිත බයයි.  අම්ම තාත්ත එන්න කලින් යන්න ඕන .තව පැයකින් ගෙදර යනව එතකං ආයෙමත්  හුදකලාවේ භාවනාව ඉඩක්   හ්ම්ම් ... මං ආයෙත් ඇස් පියාගෙන මුහුඳු හුළඟට හිත පාකරා....