Monday, July 25, 2016

විහඟුනේ නික්ම යනු ...


විහඟුනේ නික්ම යනු 
මේ කවුළු අද්දරින්  
වලා අතරින් සැඟව 
යනු දෑස් මානයෙන්  
ප්‍රේම ගී මුතු පබළු 
දමා  සැඩ  ගං මතින් 
මේ පාළු මකන්නට 
යලිදු මෙහි එනු සැනෙන් 

හදේ විල් දිය කැළඹි 
නැගී ආ දුක් රසෙන් 
ප්‍රේමයේ  රස අමා
වියැකිලා හදවතින් 
මා ගයන වියෝ ගී 
අමුණාල සීරුවෙන් 
විහඟුනේ  ගයනු මැන 
මේ සවන් අද්දරින් 

මේ ඉරත් සඳ තරුත් 
හිනැහෙනා මානයෙන්
ඔහු ගෙවන නව දිවිය 
නුඹ දකී මට හොරෙන් 
මා සොවින් නිදන විට 
ඔහු වෙතට නුඹ ගොසින් 
නුඹේ පෙම් ගී ගයනු
ඇයත් තුටු වන ලෙසින් 






Sunday, July 24, 2016

නුඹ බෝ දුරයි

නොපෙනී ඉරට 
අඳුරට මැදිව 
මුකුලිත කුසුම 

සුවඳද රැගෙන 
දුර බව දැනම 
සඳ දෙස බැලුව 

තරු රැස්  දහස් 
පෙම් කල සඳක් 
අහිමියි සිතුව 

නටුවෙන් ගිලී 
මිහිමව් බදා 
ඉකිබිඳ හැඬුව

සේපාලිකා 
මම වෙමි සඳේ 
නුඹ නොම දුටුව