කියා දෙන් මගෙ හිතට

අළු පාට වලාරෝද 

වසා නිල් වන් අහස 

වැහි බින්දු ඇද වැටෙයි 

හෙමි හෙමින් සීරුවට 

හිස මතට වැටෙන බිඳු 

රූටමින් දෙකොපුලට 

ගලායයි කඳුලුසේ 

ඔච්චමට මෙන් සිතට 

තෙමි පෙඟී  කඳුළින්ම 

තෙත බරිත වු හිතට 

තව කඳුළු කුමකටද 

දෙකොපුලින් රූටන්න 

ඔබ එදා ගිය පටන් 

ගිලන් වු මේ හිතට 

අරමුණක් නැත තවම 

දිවිය දිගු මං යන්න 

වීදී වල ගලා යන 

කුණු කසල පිරි වතුර 

දෙප මතින් ගලායයි 

හිරිකිතක් නැත තවම 

මාර ගස් අතු අතරෙ 

සිට ගලන වැහි දියර 

මුළු ගතම තෙමාලයි 

කඳුල  සිත තෙමු ලෙසට 

ආ මගත් යන මගත් 

මං මුලා වූ කලෙක 

දෙපා විත් නතර උනි 

මාර ගස් සෙවන යට 

හමු උනෙද වෙන් උනෙද 

මේ විසල් තුරු යටින 

මලත් මට කම් නොවෙයි 

මේ මතක පෙත් අතර 

හිරි පොදත් දරුණු වී 

ඇද වැටෙයි රළු ලෙසින 

ඔබ නොඑන බව දැනත් 

සිත තවම අද මෙතැන 

කියා දෙන් මගෙ  හිතට 

ඔබ ම තැර ගියපු බව 

සිත තවම සොයන්නෙ 

ඔබේ නිල්  නුවන් යුග ..........

පසුව ලියමි : හැමදාම උදේ තාත්ත එක්ක බයික් එකේ යද්දී  ඉස්සර මං කලේ ෆොටෝ ගන්න එකනේ .අද අලුත් අදහසක් පහල උනා .ඒ කවියක් ගොතන්න.අද ටිකක් වැස්ස දවසක්නේ බයික් එකේ යද්දි  පුංචි පුංචි වතුර බින්දු ඇවිල්ල මූණ තෙමද්දි ,අහස වහගෙන තිබ්බ අළු පාට වලාකුළු දකිද්දී  හිතට ආපු පද වැල් කීපයක් .මුල ටික ෆෝන් එකේ ලියල memo වල save කරලා ඉතිරි ටික  ආයේ  බස් එකේදී ලිව්ව.හවස  කෝච්චියේ එන ගමන් තව පදවැල් ටිකක් ගෙතුවට ප්‍රසිද්ධියේ ටයිප්  කරන්න ලජ්ජා හිතුන  මොකද කවුරු හරි කියෙව්වොත් ;) ඒ ටිකත් මතක තියාගෙන කොච්චියේත් හොඳ නින්දක් දාල  අන්තිමට ගෙදර ඇවිත් කවිය සම්පූර්ණ කලා .මේ මගේ බ්ලොගේට ලියන පලවෙනි කවිය අඩුපාඩු ඒමට ඇති .ඔයාලට දැනෙන දේ ලියල යන්නකෝ ."අපෝ මේ මොකක්ද ..අන්තිම සවුත්තුයි " කිව්වත්  කමක් නෑ ..හි හී මේ ආරම්භයනෙ  :)