ඈ

ඈ නිල් නයන නිති දිදුලන රුව නුඹද
ඈ වත කමල හැඩවෙන සිනහව  නුඹද
ඈ සිත් මලට පෙම් කල බඹරිඳු නුඹද 
සවනට කොඳුර පෙම් බස් කීවේ නුඹද

නුබ ගැබ සිසාරා සිසි හිනැහෙන රැයක 
දහසක් තාරුකා ඇසි පිය නිති සලන
අහසට මුව අයා  සිත පා කර යවන
ඈමද  නුඹ සෙවූ කැලයක පිපුණු මල

මදනල නටන රැඟුමක මතකය පටල
විහඟෙකු සේම කිච් බිචි ගා බස් තෙපල 
තුරු ලිය සේම සීතල අත් වැල් පටල 
ඈ යන මඟක සෙවණැලි මැව්වේ නුඹද

දහවල රිවිට දිදුලණ චවි වර්ණ නැතී
නා දලු සේම රතු වූ තොල් පෙති නොමැතී
රෑනක කිතුල් සේ දිග වරලස නොමැතී
එනමුදු ඇගේ හද ගත සොර නුබඳ සකී