හිමිදිරිය

නිල්  ගොයම  ගැබ්බරව රන් කරල්  නැමි  බිමට 

කොළ පලස සිප ගනියි  හෙමි හෙමින් සීරුවට 

නියර දිග විසිර ගිය තුෂර බිඳි  වටකුරුව 

මුතු පබළු සේ දිලෙයි  තෘණ පියලි අග රැඳුන 

වලාකුළු කැටි මතින්  පෙරා එන රිවි කිරණ 

මගේ කඩුක්කන් පාට හොරා  විත් මට නොකිය 

මීදුමත් දෙබෑකර පොලව හා  ලංවෙත්ම 

රන් පාට ඉහිරවයි  මුළු දෙරණ නැහැවෙන්න 

කිචි බිචිය  හඬ නගන සියොත්  කැල  හා එක්ව 

මද නලත් හමා එයි  තාලයට ගී ගයව 

කුසුම් පෙති  දිග හැරී සිනහවෙන් පිරිපුන්ව

පෙම් කතා බස් දොඩයි  බිඟුන් හා මන් මත්ව 

සිලි සිලියේ හඬ නගා ගලා යන දොළ පාර 

නොනැවතී ගලා යයි ගම්මානේ කෙලවරට

ගත මෙන්ම සිත එක්ව නැවුම් කල හිමිදිරිය 

තවත් අලුතින් දිනක් රැගෙන එයි ගම වෙතට 

ආසාවට කවියක් ලියන්න හිතුන :)  ඉඳල හිටලා කවි ලියවෙන නිසා කවි පද ගොතද්දී අඩු පාඩු ඇති  හංසි තාම ආධුනික කවි ලියන්නෙක්  නෙ. :)  

පින්තුරය  මම ගත්තේ. බයික් එකේ යන ගමන් ගත්ත නිසා පොඩ්ඩක් ඇදවෙලා පෙන්නේ.මේ වගේ ලස්සන  ගමක ඉඳිද්දී ඉතින්  මේ වගේ කවි සිත්  ඉබේම පහළවෙනවා ;)